There is only One cast,the cast of humanity.

There is only One religion,the religion of love

There is only One language, the language of the heart.

There is only One God and He is omnipresent.

Baba

Υπαρχει μονο Μια φυλη,η φυλη της ανθρωποτητας.

Υπαρχει μονο Μια θρησκεια,η θρησκεια της αγαπης.

Υπαρχει μονο Μια γλωσσα,η γλωσσα της καρδιας.

Υπαρχει μονο Ενας Θεος και ειναι πανταχου παρων.

Μπαμπα


Let it be light between us,brothers and sisters from the Earth.Let it be love between all living beings on this

Galaxy.Let it be peace between all various races and species.We love you infinitely.

I am SaLuSa from Sirius

Channel:Laura/Multidimensional Ocean

Ειθε να υπαρχει φως αναμεσα μας, αδελφοι και αδελφες μας απο την Γη .Ειθε να υπαρχει αγαπη

αναμεσα σε ολες τις υπαρξεις στον Γαλαξια.Ειθε να υπαρχει ειρηνη αναμεσα σε ολες τις διαφο-

ρετικες φυλες και ειδη.Η αγαπη μας για σας ειναι απειρη.

Ειμαι ο ΣαΛουΣα απο τον Σειριο.

Καναλι:Laura/Multidimensional Ocean

SANAT KUMARA REGENT LORD OF THE WORLD

SANAT KUMARA

REGENT LORD OF THE WORLD

The Ascended Master SANAT KUMARA is a Hierarch of VENUS.

Since then SANAT KUMARA has visited PLANET EARTH and SHAMBALLA often.SANAT KUMARA is sanskrit and it means"always a youth". 2.5 million years ago during earth's darkest hour, SANAT KUMARA came here to keep the threefold flame of Life on behalf of earth's people. After Sanat Kumara made his commitment to come to earth 144.000 souls from Venus volunteered to come with him to support his mission.Four hundred were sent ahead to build the magnificent retreat of SHAMBALLA on an island in the Gobi Sea.Taj Mahal - Shamballa in a smaller scaleSanat Kumara resided in this physical retreat, but he did not take on a physical body such as the bodies we wear today. Later Shamballa was withdrawn to the etheric octave, and the area became a desert.Gobi DesertSANAT KUMARA is THE ANCIENT OF DAYS in The Book of DANIEL.DANIEL wrote (19, 20):"I beheld till the thrones were set in place, and THE ANCIENT OF DAYS did sit, whose garment was white as snow, and the hair of his head like the pure wool. His throne Always like the fiery flame and is wheels as burning fire. [His chakras.]"A fiery stream issued and came forth from before him.Thousand and thousands ministered unto him, and ten thousand times and ten thousand stood before him."I saw in the night visions, and, behold, one like THE SON OF MAN came with the clouds of heaven, and came to THE ANCIENT OF DAYS, and they brought him near before him."And there was given him dominion and glory and a kingdom, that all people, nations and languages should serve him.His dominion is an everlasting dominion, which shall not pass away, and his kingdom that which shall not be destroyed." The supreme God of Zoroastrianism, AHURA MAZDA is also SANAT KUMARA.In Buddhism, there is a great god known as BRAHMA SANAM-KUMARA, yet another name for SANAT KUMARA.SANAT KUMARA is one of the SEVEN HOLY KUMARAS.The twinflame of SANT KUMARA is VENUS, the goddess of LOVE and BEAUTY.In 1956, SANAT KUMARA returned to Venus, and GAUTAMA BUDDHA is now LORD OF THE WORLD and SANAT KUMARA is REGENT LORD OF THE WORLD.SANAT KUMARA`s keynote is the main theme of Finlandia by SIBELIUS.


The Ascended Master Hilarion Healing and Truth

The Ascended Master Hilarion - Healing and Truth

The Ascended Master of the Healing Ray

The ascended master Hilarion, the Chohan,1 or Lord, of the Fifth Ray of Science, Healing and Truth, holds a world balance for truth from his etheric retreat, known as the Temple of Truth, over the island of Crete. The island was an historic focal point for the Oracle of Delphi in ancient Greece.We know few of this master’s incarnations, but the three most prominent are as the High Priest of the Temple of Truth on Atlantis; then as Paul, beloved apostle of Jesus; and as Hilarion, the great saint and healer, performer of miracles, who founded monasticism in Palestine. Embodied as Saul of Tarsus during the rise of Jesus’ popularity, Saul became a determined persecutor of Christians, originally seeing them as a rebellious faction and a danger to the government and society. Saul consented to the stoning of Stephen, a disciple of Jesus, failing to recognize the light in this saint and in the Christian movement.jesus had already resurrected and ascended2 when he met Saul on the road to Damascus. And what an electrifying meeting that was! “It is hard for thee to kick against the pricks,”3 Jesus uttered to an awestruck Saul. Blinded by the light that surrounded the form of Jesus, Saul crumpled to the ground. Not only his body but his pride was taken down a few notches that day.This was the most famous of Christian conversions, whereupon Saul became the mightiest of the apostles. Saul took the name Paul and resolved to spread the word of truth throughout the Mediterranean and the Middle East. Paul had inwardly remembered his vow to serve the light of Christ—a vow that he had taken before his current incarnation. Three years after conversion, Paul spent another three years in seclusion in the Arabian Desert where he was taken up into Jesus’ etheric retreat. Paul did not ascend in that life due to his torturing of Christians earlier in that embodiment. In his very next lifetime, Paul was born to pagan parents in 290 A.D. They resided in the same geographical region in which he had lived as Paul in his previous lifetime. As a young boy, Hilarion was sent to Alexandria to study. During this time of study, he heard the gospel and was converted to Christianity.His greatest desire was to be a hermit—to spend his time fasting and praying to God in seclusion. So he divided his fortune among the poor and set out for the desert near Gaza. He spent twenty years in prayer in the desert before he performed his first miracle. God, through him, cured a woman of barrenness. And his healing ministry began.Soon Hilarion was sought out by hundreds who had heard of his miraculous cures and ability to exorcise demons. In 329 A.D., with a growing number of disciples assembling around him, he fled to Egypt to escape the constant flow of people seeking to be healed from all manner of diseases. His travels brought him to Alexandria again, to the Libyan Desert and to Sicily.But his miracles did not only include healings. Once when a seacoast town in which he was staying was threatened with a violent storm, he etched three signs of the cross into the sand at his feet then stood with hands raised toward the oncoming waves and held the sea at bay.Hilarion spent his last years in a lonely cave on Cyprus. He was canonized by the Catholic Church and is today known as the founder of the anchorite life, having originated in Palestine. To this day, those known as anchorites devote themselves to lives of seclusion and prayer. Hilarion ascended at the close of that embodiment. Hilarion, as an ascended master, speaks to us today of the power of truth to heal the souls of men, delivering his word through The Hearts Center’s Messenger, David Christopher Lewis. Current teachings released from Hilarion include the following:

· On the power of healing: Hilarion teaches his students that “[t]he power of healing is within your Solar Source.” He gives his students “an impetus, a spiral of light that you may fulfill your mission…” and exhorts them to “use this spiral of light for the benefit of sentient beings”. —July 2008

· On the power of joy: Hilarion encourages us to “experience the pulsation of joy” and shows each of us the joyous outcome of our life, which is “a life lived in joy.” He assures us, “I will always lead you to your freedom to be joy”. —June 2008

· On the love of truth: Hilarion teaches that the love of truth will enable us to see clearly the light that is within us. He teaches that instead of criticizing, we must go within and eliminate the particles of untruth within ourselves. —February 2008

· On the action of solar light: Hilarion delivers a greater action of solar light to help release all past awareness of lives lived outside divine awareness. He explains his ongoing mission over many lifetimes—to heal by the power of each soul’s recognition of the truth of her own divinity—and pronounces, “I am the messenger of healing and joy to all. May your life as a God-realized solar being be bright-shining ever with the aura of the truth who you are in my heart.” —March 14, 2008

1. “Chohan” is a Sanskrit word for “chief” or “lord.” A chohan is the spiritual leader of great attainment who works with mankind from the ascended state. There are seven chohans for the earth—El Morya, Lanto, Paul the Venetian, Serapis Bey, Hilarion, Nada and Saint Germain.back to Chohan…

2. The ascension is complete liberation from the rounds of karma and rebirth. In the ascension process, the soul becomes merged with her Solar Presence, experiencing freedom from the gravitational, or karmic, pull of the Earth and entering God’s eternal Presence of divine love. Students of the ascended masters work toward their ascension by studying and internalizing the teachings, serving life, and invoking the light of God into their lives. Their goal as they walk the earth is the cultivation of a relationship with God that becomes more real, more vital with each passing day.back to ascended…

3. Acts 9:5 back to kick against the pricks…

The Ascended Master Saint Germain

The Ascended Master Saint Germain

I have stood in the Great Hall in the Great Central Sun. I have petitioned the Lords of Karma to release Dispensation after Dispensation for the Sons and Daughters of God and, yes, for the Torch Bearers of The Temple. Countless times I have come to your assistance with a release of Violet Flame sufficient to clear all debris from your consciousness. Numberless times I have engaged the Love of my Heart to embrace you, to comfort you, to assist you when you have not known which way to turn.

"I merely ask you to keep the watch, to hold fast to the Heart Flame of your own God Presence, to understand that your first allegiance is to the Mighty I AM. That you have no other Gods before the I AM THAT I AM.

through the Anointed Representative®, Carolyn Louise Shearer, February 14, 2007, Tucson, Arizona U.S.A. (10)

Τρίτη 25 Ιουνίου 2019

June, Monday 24th., 2019 Το Δαχτυλίδι του Γύγη (ΠΛΑΤΩΝ)

June, Monday 24th., 2019
 
Oh, Nooo! Gyges had The Ring even before Frodo! Even before Bilbo! Even before 'Him'( you know whom)...!
And Plato (as always of course) knew everything about it ! Glafkon also knew everything  about it! And now I am in a state of shock!
What if the Fyromians/Northern Macedonians/Sorosians/Germans and the rest of the cabal critters  find out this inflammatory, radical, truth?  What if they get  furious against Plato for hiding this stunning truth  from his student Aristotle and therefore from Alexander? What if the Northern Macedonians feel suddenly very offended for not having this information  on time to make a profitable use of it?  Sue Tolkien on copyright issues,  perhaps?...What  if they feel heart-broken and ask from the Greek government to cancel the 'Prespes Agreement'?!How shall we be able to stand it?! And above everything: What mr. Nimitz will  think of us???
Oh my ! Oh my! What a humiliation!
Maria L. Pelekanaki
 
Δευτέρα, 24 Ιουνίου 2019
Το Δαχτυλίδι του Γύγη (ΠΛΑΤΩΝ)
Το Δαχτυλίδι του Γύγη είναι μυθικό αντικείμενο που αναφέρεται από τον φιλόσοφο Πλάτωνα, στο Βιβλίο 2 της Πολιτείας (2.359d–2.360d).
Το δαχτυλίδι έδινε στον ιδιοκτήτη του την ικανότητα να γίνεται αόρατος με τη θέλησή του.
Μέσα από την ιστορία του δαχτυλιδιού, η Πολιτεία αναλύει το αν ένα ιδιοφυές άτομο θα ήταν ηθικό, αν δεν είχε την ανησυχία ότι θα πιαστεί και θα τιμωρηθεί λόγω άδικων πράξεων.
Ο Πλάτων με το στόμα του αδελφού του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο.
Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα.

Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντα του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ’ τα πόδια του.
Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο.
Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες.
Και το σημαντικότερο, φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι.
Ο Γύγης το πήρε και ανέβηκε πάλι στην επιφάνεια.

Κάποια μέρα διαπίστωσε ότι το πολύτιμο εύρημά του είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα. Περιστρέφοντας την πέτρα του («σφενδόνην» την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, γινόταν αόρατος και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.
Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο.
Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται.
Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα.
Και πραγματικά έτσι έγινε.
Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία.
Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρα – συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση – τη δόξα και τον πλούτο.

Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τελικά είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του.
Και αυτό γιατί η κοινή λογική ενός ανθρώπου λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον και είναι ανασταλτικός παράγοντας, τις περισσότερες φορές, για τα οποιασδήποτε ποιότητας κέρδη μας.
Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα «αδικείν η αδικείσθαι;» γίνεται πολύ απλό.
Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος:
«αδικείν» και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα.

Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία.
Ένα αντικείμενο γίνεται η φυλακή μιας συνείδησης, ο μοχλός καταστροφής μιας έντιμης ζωής, το παραδεισένιο μήλο, που όμως ως γνωστόν καταδικάζει τον άνθρωπο να ζει αιώνια στο σκοτάδι της αμαρτίας.
Αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης.
Καταρχήν, θεμελιώνεται ανθρωπολογικά η αξία της αδικίας και ερμηνεύεται ιστορικοκοινωνικά η προέλευση της δικαιοσύνης.
Συγκεκριμένα, ο άνθρωπος επιθυμεί εκ φύσεως την αδικία, για τα οφέλη που αυτή του προσφέρει· επειδή όμως σε μια κατάσταση γενικευμένης αδικίας είναι αδύνατο να δρέπει κανείς τους καρπούς της αδικίας του, χωρίς ταυτοχρόνως να υφίσταται τη βλάβη από την αδικία των συνανθρώπων του, η ανθρωπότητα προχώρησε σ’ έναν συμβιβασμό, ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου, που ορίζει πως κανείς δεν θα αδικεί, ούτε θα αδικείται.
Κατά συνέπεια, η αδικία αποτελεί στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, ενώ αντιθέτως η δικαιοσύνη εντάσσεται στην περιοχή των ανθρώπινων συμβάσεων.

Από την παραπάνω παραδοχή του συμβατικού χαρακτήρα της δικαιοσύνης απορρέει αναγκαστικά το επόμενο συμπέρασμα του Γλαύκωνα: κανείς δεν είναι δίκαιος με τη θέλησή του, επειδή αναγνωρίζει την αξία της δικαιοσύνης, αλλά από ανάγκη, γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να αδικεί χωρίς να αδικείται.
Για να ενισχύσει τον ισχυρισμό του ο Γλαύκωνας , καλεί τους συνομιλητές του να κάνουν ένα διανοητικό πείραμα.
Προτείνει να παραχωρήσουν σ’ έναν δίκαιο κι έναν άδικο απεριόριστη εξουσία, ώστε να μπορούν να κάνουν ό,τι επιθυμούν, και στη συνέχεια να παρακολουθήσουν τη συμπεριφορά τους.
Θα διαπίστωναν λοιπόν τότε πως και οι δύο θα έπαιρναν τον ίδιο δρόμο προς την αδικία, γιατί η ανθρώπινη φύση επιδιώκει την πλεονεξία, και μόνο με βίᾳ εξαναγκάζεται να παραδεχθεί την ισοτιμία όλων των ανθρώπων.
Το διανοητικό πείραμα αποσαφηνίζεται στη συνέχεια με τον μύθο του Γύγη.

Ο Γλαύκωνας προτείνει στους ακροατές του να φανταστούν πως ο δίκαιος και ο άδικος του πειράματός τους κατέχουν ένα δακτυλίδι σαν εκείνο του Γύγη και να αναρωτηθούν πώς θα συμπεριφερόντουσαν.
Η πιθανότερη εκδοχή είναι πως κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στους πειρασμούς της αδικίας και να αποφύγει να ενεργεί σαν θεός, εκπληρώνοντας οποιαδήποτε επιθυμία του.
Κατά συνέπεια, το διανοητικό πείραμα επιβεβαιώνει πλήρως τη θέση που μεταφέρει ο Γλαύκωνας, χωρίς να την αποδέχεται (όπως φροντίζει να μας υπενθυμίσει: μέγα τοῦτο τεκμήριον ἂν φαίη τις, ὡς φήσει ὁ περὶ τοῦ τοιούτου λόγου λέγων), πως κανείς δεν είναι δίκαιος με τη θέλησή του, αλλά από ανάγκη (οὐδεὶς ἑκὼν δίκαιος, σαφής η αντίθεση με το σωκρατικό δόγμα οὐδεὶς ἑκὼν κακός).
Κι αυτό συμβαίνει γιατί ο καθένας θεωρεί την αδικία ωφελιμότερη από τη δικαιοσύνη σε ατομικό επίπεδο.
Η θέση την οποία εκθέτει στην Πολιτεία ο Γλαύκωνας επιχειρεί να συνθέσει σε μια ενιαία θεωρία τις αντίθετες αρχές της φύσης και του νόμου ως ρυθμιστών της ανθρώπινης πράξης.

Σύμφωνα με την άποψη αυτή, ο άνθρωπος ακολουθεί τη φύση του και προτιμά την αδικία, όταν δεν υπάρχει κίνδυνος να αποκαλυφθεί, και αντιθέτως υποτάσσεται υποχρεωτικά στους κανόνες της δικαιοσύνης, που υπαγορεύουν τον αμοιβαίο σεβασμό, όποτε η συμπεριφορά του γίνεται αντιληπτή.
Ο διπλός αυτός καθορισμός της ανθρώπινης πράξης είναι αναγκαστικός· οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Όπως ο Θουκυδίδης, έτσι και ο Γλαύκωνας δεν εισηγείται μια ηθική θεωρία, παρά μόνο περιγράφει τους παράγοντες που ρυθμίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.
Στη συνέχεια της Πολιτείας ο Σωκράτης θα κληθεί να ανασκευάσει τη θεωρία που παρουσίασε ο Γλαύκωνας και να αποδείξει πως η αξία της δικαιοσύνης δεν απορρέει μόνο από τις κοινωνικές συμβάσεις, αλλά και από την ίδια την ανθρώπινη φύση, ότι ταιριάζει στη φύση του ανθρώπου να συμπεριφέρεται δίκαια.
Ο Σωκράτης θα πετύχει να θεμελιώσει ανθρωπολογικά τη δικαιοσύνη με τη θεωρία του για την τριμερή διαίρεση της ανθρώπινης ψυχής, που τις σχέσεις των μορίων της θα πρέπει να τις διέπει η δικαιοσύνη.
Θα εισηγηθεί, συνεπώς, μια περιγραφή της ανθρώπινης φύσης εντελώς αντίθετη από εκείνη του Γλαύκωνα.
Σε ανταπόκριση προς αυτή την πλατωνική ψυχολογία θα οικοδομηθεί στη συνέχεια η δίκαιη πλατωνική πολιτεία
ΠΗΓΗ
 
 
 
 
Το δαχτυλίδι του Γύγη – Ένας ΜΥΘΟΣ του Πλάτωνα που ενέπνευσε την ταινία «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών»
ΙΣΤΟΡΙΑ4 σχόλια στο Το δαχτυλίδι του Γύγη – Ένας ΜΥΘΟΣ του Πλάτωνα που ενέπνευσε την ταινία «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών»


Δεν αποτελεί έμπνευση του Βρετανού συγγραφέα Τόλκιν η ιστορία με το δαχτυλίδι στον Αρχοντα των Δαχτυλιδιών. Πρόκειται για τον μύθο του Γύγη: O Πλάτωνας, στο Β΄ βιβλίο της «Πολιτείας» του και με το στόμα του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο.
Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα. Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντά του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο.
Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες. Και το σημαντικότερο, φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά του είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα. Περιστρέφοντας την πέτρα του («σφενδόνην» την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, γινόταν αόρατος και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.
Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο.
Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται. Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα. Και πραγματικά έτσι έγινε.Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία. Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρα – συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση -τη δόξα και τον πλούτο.
Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του. Και αυτό γιατί ο κοινός νους λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον. Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα «αδικείν η αδικείσθαι;» γίνεται πολύ απλό. Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος: «αδικείν» και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα.Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία.
Διαπράχθηκε μια αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης. Ο άνθρωπος λοιπόν καλείται να αλλάξει νοοτροπία να παλέψει με το κακό να θεαθεί το φως δηλαδή το ωραίο, το δίκαιο, το αρμονικό,το αληθινό και τούτο γίνεται με ένα και μόνο όπλο σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ένα όπλο ανίκητο ακόμα και σήμερα: Την Ολοκληρωμένη Παιδεία.
Το άρθρο έγραψε η Ιωάννα Μπισκιτζή, Λέκτορας Κλασσικής φιλολογίας στο anogi.gr
Post Views: 6.871
 
 
Αναρτήθηκε από στις