March, Wednesday 16th., 2022
Αι Ειδοί του Μαρτίου είχαν ποιητική επίδραση
επάνω μου φέτος...😏 μ.λ.π.
Ποιός στ' αλήθεια θέλει νάχει
την Ποίηση αντί για Ζωή!;
Καθώς γέρνω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι
για 'καληνύχτα' τάζω στον αυριανό εαυτό μου
κρίσιμες επιτυχίες-ευτυχίες:
... Να καταφέρω μέσα στο κρύο και υγρό σπίτι
να πλυθώ το πρωΐ να λούσω και τα μαλλιά
να μεταφέρω το ζεστό νερό με τον δίλιτρο
βραστήρα της κουζίνας να γεμίσουν
οι τρείς μεγάλες άσπρες λεκάνες στο μπάνιο
...Να καταφέρω ν' αντέξω και τα δεκαοκτώ πηγαινέλα της
διαδρομής μπάνιο-κουζίνα με τα νερά να στάζουν χωρίς
νευρική έξαρση ή γλίστρημα...
... Να καταφέρω να πάω έγκαιρα στην Λαϊκή,
να γεμίσω το καρότσι με απαραίτητα εικοσαημέρου
να γυρίσω πίσω εύστοχα φορτωμένη.Μήν γείρω κιόλας!
Αποφεύγω τις εξόδους απ' το σπίτι, παρεκτός
τις πολύ αναγκαίες δυό-τρείς φορές τον μήνα
με βαραίνουν σαν χωριάτικες κουβέρτες στους ώμους
και να βρέχει...
... Να καταφέρω να τακτοποιήσω τα πράγματα
στο ψυγείο, στα συρτάρια, στα ντουλάπια.
Ανήμερα ει δυνατόν.
Να ελέγξω τα ρέστα- είμαι τόσο αφηρημένη
Να πετάξω τα σκουπίδια στον απέναντι κάδο
... Να καταφέρω να πετάξω τ' ανακυκλώσιμα
στον ειδικό κάδο του διπλανού τετραγώνου
... Να καταφέρω αφού διασχίσω την λεωφόρο
να γυρίσω πίσω κρατώντας μιά-δυό γειτονικές καλημέρες
που μάζεψα καθ' οδόν για το άδειο βάζο
στο χώλ της εισόδου
... Να καταφέρω να πλύνω τα πιάτα. Να σκουπίσω.
Να ταΐσω τις γάτες. Να νοιαστώ τον κήπο.
... Να καταφέρω να εξαϋλώσω τα προαιώνια δαιμόνια
στο σημείο της τέλειας ανυπαρξίας τους. Χωρίς λόγια
Χωρίς οίκτο. Χωρίς άλλο συναίσθημα
... Να καταφέρω ν' αποτελειώσω τον βδελυρό πόλεμο
που βρυχάται μαίνεται και λυσσά χιλιάδες αιώνες
στην πλάτη μου Να το πώ στην Κάλι...
... Να καταφέρω ο καφές να γίνει απολαυστικός και
το γλυκό ψυγείου ανάλαφρο και χορταστικό
Πράξεις λιτής αλήθειας αυστηρής ανάγκης
καμπυλωμένες στην επώδυνη πειθαρχία τους
Σκληροτράχαλα νησιά σε ωκεανούς χωροχρόνου
Ούτε χρωματιστές κορδέλλες ούτε στρασσάκια
Ούτε λίγα κρόσσια μεταξωτά να λικνίζονται στα παιγνίδια
Πυκνώσεις δραστικής ουσίας εγρήγορου μέτρου
ισορροπίας πόνου εγκαρτέρησης
Τίποτα περιττό! Τίποτα ασεβές! Τίποτα ανούσιο!
Ακόμα και το τίποτα κατάφωρα εμπλουτισμένο με ουσία!
Γιατί;Γιατί έτσι!
Μα κι άν έτσι είναι, τότε εδώ δεν μιλάμε για ζωή!
Εν τέλει εδώ μιλάμε για ποίηση!
Και ποιός στ' αλήθεια θέλει νάχει την Ποίηση
αντί για Ζωή!;
Μαρία Λ. Πελεκανάκη