Χανιά 6 Ιανουαρίου 2013 Νο.31
Η Γλυπτοθήκη του Νερού και οι Οξαλίδες
Πιό βαθειά η θάλασσα χοχλακίζει
Εδώ έξω στην Κουλούρα
Εχει φυρονεριά μέχρι τριάντα πόντους
Εκτιμούν παροικούντες χειμερινοί κολυμβητές
Απ΄ την Αγία Κυριακή ως την Χαλέπα
Τα Ταμπακαριά την Χονολουλού
Το Κούμ-Καπί ως κάτω την Νέα Χώρα
κι ακόμα πάρα πέρα
βρίσκεται η Γλυπτοθήκη του Νερού
Τα πιό πολλά βράχια έχουν όνομα
Συνήθως ανάλογο με το σχήμα ή το συμβάν:
Ο Τρουλωτός το Βουλγαρί ο Βόλακας τα Λαζαρέττα
'Ομως εγώ βλέπω κυρίως πρόσωπα
Μάτια μύτη στόμα αυτιά ρυτίδες πεντακάθαρα
Συνωστισμένα συσσωρευμένα παγιδευμένα φυλακισμένα
Μα είναι δεκάδες! Εκατοντάδες!
Άνθρωποι! Με κυττάνε τους κυττώ!
Δεν στενοχωριούνται
Δεν υποφέρουν
Νομίζουν αυτό είναι ζωή
Το πήραν απόφαση
Τι να την κάνουν την κίνηση άλλωστε;
Η θάλασσα το κύμα ο αφρός το αλάτι κάνουν τα πάντα
Αντ΄αυτών.Κι όσο αντέξουν!
Οι Ντόπιοι δεν έχουν πάρει είδηση τίποτα!
Που και που λένε καμμιά κουβέντα:
Πόσο μυτερά τόσο κοφτερά
Πόσο στα ρηχά τόσο γλιστρερά
Να η πρόσχωση να κι η κατολίσθηση
Αυτό αρκεί
Νοιάζονται αφειδώς γιά τα κοψίδια τα θαλασσινά τα 4χ4
Τις φυτείες τις περιουσίες τα σινιέ το σούσι
Το πρώτο τραπέζι πίστα τα νεκρά γαρύφαλλα
Τα δήθεν μου ερωτικά την κατσίκα του γείτονα
Παίρνουν άσπρο Λαμπραντόρ ή Δαλματό
Γιά να ταιριάζει με τον καναπέ δεν του απευθύνονται ποτέ
Παρά μόνο γιά να πάψει
Προχθές τ' απόγευμα στο Βενετσιάνικο Λιμάνι
Μπροστά στ' αραγμένα πλεούμενα στο Μόρο
Δυό εικοσάριδες ονειρεύονταν το μέλλον
Πρόσεξα τα μοντέρνα τζίνς και το νεαρό τους λυκόσκυλο
Αφοσιωμένο μα χωρίς ενθουσιασμό
Μετά τους άκουσα:
΄΄Το βλέπεις αυτό το μικρό γκαζάδικο;
Να το ξανοίξεις λίγο πιό έξω στο πέλαγο
Να του ρίξεις μέσα δυό γυναίκες
Τρείς τέσσερις ώρες μιά βραδυά
Την έκανες τη καλή τη μπάζα΄΄
Ανούσιοι άπληστοι συμπλεγματικοί
Μοιραίοι αλλαζόνες του φθόνου
Συνειδητοί αδαείς του φόνου
Ο γυρισμός πόνος στο στομάχι
Λιπόθυμα γόνατα και διπλωμένο βήμα
Πώς είναι δυνατόν τ΄ ανάποδο να μοιάζει αυτονόητο
Το σκοτεινό να φέγγει προφανές
Το σαθρό να θεμελιώνει παραγωγή
Το αίμα μου κλωτσάει στις φλέβες
Και ξαφνικά το μυστήριο λύνεται κάθετα:
Και βέβαια!Καθόλου δεν εξηγείται το φαινόμενο αλλιώς!
Παρά μόνον έτσι:
Οι αληθινοί Ντόπιοι είναι οι έγκλειστοι των βράχων!
Αυτοι ΄ναι οι Δικοί μου!
Ολοι οι άλλοι είναι ανδρείκελα.Οργανικές πύλες.Back-drop people
'Εχουν καταχρασθεί τα σώματα των Δικών μου
Περιφέρονται γιά να εξαπατουν
Να προσποιούνται αυτήν την ψεύτικη ζωή
Να υπηρετούν την Απώλεια
Στις πλαγιές της ακρογιαλιάς
μικροί λευκόχρυσοι παράδεισοι
Οξαλίδες με αλμυρά αστέρια στα πέταλα
Καταφάσκουν ακλόνητη πίστη στην 'Ανοιξη
Εκείνη στιβαρή κι αποφασισμένη
Πιό σίγουρη από ποτέ
Μπιστική κι αιώνια
Πατάει το πόδι της στη Γή
Σήμερα 5η Ιανουαρίου
Παραμονή Θεοφανείων
'Οπως ποτέ πιό πρίν ως τώρα
Τα τελευταία είκοσι πέντε χιλιάδες χρόνια