Τί σημαίνουν ἄραγε ὅλα αὐτά; Ὅτι ὁ λαός τοῦ κρατιδίου θεωρεῖ καί αὐτός τήν συμφωνία «προδοτική» ὅπως ὁρισμένοι στήν Ἑλλάδα; Ἡ ἀπάντησή μου εἶναι ὄχι. Ἡ συμφωνία εἶναι γενικῶς καλή γιά τούς γείτονες. Ἀλλά ὁ λαός τους δέν καταλαβαίνει τό ἑξῆς ἁπλό: Ἀπό τό 2004, χρονιά πού οἱ ΗΠΑ ἀναγνώρισαν τήν πΓΔΜ ὡς «Μακεδονία» καί τοῦ ἐδόθη τό μήνυμα πώς «τό θέμα σας ἐλύθη ὁριστικά ἀπό τήν στιγμή πού σᾶς ἀναγνωρίζουμε μέ τήν συνταγματική σας ὀνομασία» ἕως καί τό 2008 πού οἱ ΗΠΑ ἐπέμειναν στήν ἔνταξή τους στό ΝΑΤΟ μέ τό ὄνομα «Μακεδονία» (τροφοδοτώντας κατακόρυφα τήν ἀλαζονεία καί τόν μεγαλοϊδεατισμό τῆς κυβέρνησης Γκρούεφσκι), τί ἄλλαξε ἄραγε; Δέν καταλαβαίνει ὁ κόσμος τί ἄλλαξε. Τό ἑλληνικό βέτο λοιδωρήθηκε καί ὑποτιμήθηκε.
Τί περίμεναν λοιπόν οἱ σύμμαχοι μετά ταῦτα; Πώς θά πετοῦσε τήν σκούφια του ἀπό χαρά ἕνα ἰσχυρό τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ πού γαλουχήθηκε μέ τίς θεωρίες «ὁ χρόνος λειτουργεῖ ὑπέρ σας, 140 χῶρες σᾶς ἔχουν ἀναγνωρίσει ὡς “Μακεδονία”» στό ἄκουσμα τῆς εἴδησης ὅτι ἡ χώρα του πρέπει νά ἀλλάξει ὄνομα; Ὅτι πρέπει νά ἀλλάξει τό Σύνταγμά της; Ὅτι πρέπει νά διαγράψει τήν λέξη «Μακεδονία» 129 φορές ἀπό τόν καταστατικό χάρτη της; Στήν Ἑλλάδα ὁ συμβιβασμός προετοιμάζεται ἐντατικά ἀπό τό 1992. Ὑπάρχει μιά μακρά πορεία κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ (τό 1/4) πείστηκε μέσα ἀπό τόν δημόσιο διάλογο γιά τόν συμβιβασμό, τά πράγματα ὡρίμασαν κάπως, καί γι’ αὐτό βρισκόμαστε στήν θέση πού βρισκόμαστε σήμερα. Καί πάλι τό 70% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ διαφωνεῖ μέ τίς Πρέσπες. Στά Σκόπια ὅμως ὁ συμβιβασμός ἐπιχειρήθηκε νά γίνει μέσα σέ ἕνα χρόνο. Ἡ στροφή ἀπό τόν Μέγα Ἀλέξανδρο, τά ἀγάλματα καί τόν Μακεδονισμό στόν ρεαλισμό τῆς σύνθετης ὀνομασίας ἦταν πολύ ἀπότομη, ὁ ξένος παράγων τήν πῆρε πολύ… ἀνοιχτά. Ζαλίστηκε ὁ κόσμος! Ἔτσι οἱ ἐλάχιστες παραχωρήσεις πού τοῦ ζητοῦνται μέ τίς Πρέσπες τοῦ μοιάζουν βουνό ὁλόκληρο. Ἐνῶ δέν εἶναι..."
Γιά τήν περίπτωση πού κάτι δέν πάει καλά βεβαίως. Πρίν σπεύσει νά προεξοφλήσει τήν ἀποχή μέ δηλώσεις του ὁ ἴδιος ὁ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῆς πΓΔΜ Ντιμιτρώφ (μίλησε γιά 400.000 ἐγγεγραμμένους πού ἔχουν μεταναστεύσει στό ἐξωτερικό), πρόλαβαν πρῶτοι οἱ σύμμαχοι νά ρίξουν τό ἀνάθεμα. Διά τῆς ἐπιθεωρήσεως Politico ἀλλά καί διά δηλώσεων τοῦ ὑπουργοῦ Ἄμυνας τῶν ΗΠΑ Τζαίημς Μάτις κατηγόρησαν τήν Ρωσσία καί τήν Κίνα ὡς ὑποκινητές τῆς ἀποχῆς. Εἰλικρινῶς δέν ξέρω τί θά συμβεῖ στό τέλος· τό πιθανώτερο εἶναι πώς καί τό «ναί» θά ἐπικρατήσει στήν κάλπη ἀλλά καί ἡ ἀποχή θά κινηθεῖ σέ ἀνεκτά ἐπίπεδα.
Αὐτό ὅμως δέν ἀναιρεῖ ἕνα βασικό πρόβλημα: οἱ σύμμαχοι ἀδυνατοῦν νά καταλάβουν τούς λαούς. Ἀρνοῦνταν νά πιστέψουν πώς θά ἀπορριφθεῖ τό σχέδιο Ἀννάν στήν Κύπρο τό 2004 καί ἄς τούς προειδοποιοῦσε ἡ τότε ἑλληνική κυβέρνηση. Ἀρνοῦνταν νά πιστέψουν ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός θά ἔλεγε «ὄχι» στό δημοψήφισμα τοῦ 2015 καί τόν προκάλεσαν μέ τόν χειρότερο δυνατό τρόπο. Δέν καταλαβαίνουν τώρα γιατί ὑπάρχει αὐτή ἡ τάση τῆς ἀποχῆς στά Σκόπια, μολονότι ἔχει πέσει ὅλος ὁ πλανήτης ἐπάνω σέ δύο ἑκατομμύρια νοματαίους γιά νά τούς πείσει ὅτι εἶναι πρός τό συμφέρον τους ἡ ἔνταξή τους στό ΝΑΤΟ. Τράμπ, Πένς, Μπούς, Μακρόν, Μέρκελ, Τούσκ, Στόλτενμπεργκ, Σόρος, ἐξευτελιστικά διλήμματα τοῦ τύπου «Βόρειος Μακεδονία ἤ Βόρειος Κορέα», οἱ πάντες φανερά καί μυστικά κάνουν τά πάντα γιά νά πείσουν τούς Σκοπιανούς νά πᾶνε στήν κάλπη καί νά ψηφίσουν «ναί» στήν Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν.
Τί σημαίνουν ἄραγε ὅλα αὐτά; Ὅτι ὁ λαός τοῦ κρατιδίου θεωρεῖ καί αὐτός τήν συμφωνία «προδοτική» ὅπως ὁρισμένοι στήν Ἑλλάδα; Ἡ ἀπάντησή μου εἶναι ὄχι. Ἡ συμφωνία εἶναι γενικῶς καλή γιά τούς γείτονες. Ἀλλά ὁ λαός τους δέν καταλαβαίνει τό ἑξῆς ἁπλό: Ἀπό τό 2004, χρονιά πού οἱ ΗΠΑ ἀναγνώρισαν τήν πΓΔΜ ὡς «Μακεδονία» καί τοῦ ἐδόθη τό μήνυμα πώς «τό θέμα σας ἐλύθη ὁριστικά ἀπό τήν στιγμή πού σᾶς ἀναγνωρίζουμε μέ τήν συνταγματική σας ὀνομασία» ἕως καί τό 2008 πού οἱ ΗΠΑ ἐπέμειναν στήν ἔνταξή τους στό ΝΑΤΟ μέ τό ὄνομα «Μακεδονία» (τροφοδοτώντας κατακόρυφα τήν ἀλαζονεία καί τόν μεγαλοϊδεατισμό τῆς κυβέρνησης Γκρούεφσκι), τί ἄλλαξε ἄραγε; Δέν καταλαβαίνει ὁ κόσμος τί ἄλλαξε. Τό ἑλληνικό βέτο λοιδωρήθηκε καί ὑποτιμήθηκε.
Τί περίμεναν λοιπόν οἱ σύμμαχοι μετά ταῦτα; Πώς θά πετοῦσε τήν σκούφια του ἀπό χαρά ἕνα ἰσχυρό τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ πού γαλουχήθηκε μέ τίς θεωρίες «ὁ χρόνος λειτουργεῖ ὑπέρ σας, 140 χῶρες σᾶς ἔχουν ἀναγνωρίσει ὡς “Μακεδονία”» στό ἄκουσμα τῆς εἴδησης ὅτι ἡ χώρα του πρέπει νά ἀλλάξει ὄνομα; Ὅτι πρέπει νά ἀλλάξει τό Σύνταγμά της; Ὅτι πρέπει νά διαγράψει τήν λέξη «Μακεδονία» 129 φορές ἀπό τόν καταστατικό χάρτη της; Στήν Ἑλλάδα ὁ συμβιβασμός προετοιμάζεται ἐντατικά ἀπό τό 1992. Ὑπάρχει μιά μακρά πορεία κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ (τό 1/4) πείστηκε μέσα ἀπό τόν δημόσιο διάλογο γιά τόν συμβιβασμό, τά πράγματα ὡρίμασαν κάπως, καί γι’ αὐτό βρισκόμαστε στήν θέση πού βρισκόμαστε σήμερα. Καί πάλι τό 70% τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ διαφωνεῖ μέ τίς Πρέσπες. Στά Σκόπια ὅμως ὁ συμβιβασμός ἐπιχειρήθηκε νά γίνει μέσα σέ ἕνα χρόνο. Ἡ στροφή ἀπό τόν Μέγα Ἀλέξανδρο, τά ἀγάλματα καί τόν Μακεδονισμό στόν ρεαλισμό τῆς σύνθετης ὀνομασίας ἦταν πολύ ἀπότομη, ὁ ξένος παράγων τήν πῆρε πολύ… ἀνοιχτά. Ζαλίστηκε ὁ κόσμος! Ἔτσι οἱ ἐλάχιστες παραχωρήσεις πού τοῦ ζητοῦνται μέ τίς Πρέσπες τοῦ μοιάζουν βουνό ὁλόκληρο. Ἐνῶ δέν εἶναι.
Τί ψάχνουν, λοιπόν, οἱ σύμμαχοι τώρα διαβάζοντας στίς μυστικές δημοσκοπήσεις τίς τάσεις ἀποχῆς; Κοιμοῦνται ὅπως ἔστρωσαν. Καί δυστυχῶς παρά ταῦτα μυαλό δέν βάζουν. Τήν ὥρα πού στήν πρωτεύουσά τους κοντεύουν νά ρίξουν τόν ἐκλεγμένο Πρόεδρό τους, μέ τήν κατηγορία ὅτι ἐπέτρεψε στούς Ρώσσους τήν ἀνάμειξη στά ἐσωτερικά τους, δέν ἔχουν κανένα πρόβλημα νά βάζουν τόν ἴδιο ἄνθρωπο, τόν Τράμπ καί ὅλη τους τήν ἡγεσία, νά ἐπεμβαίνουν στά ἐσωτερικά ἑνός ἄλλου κράτους. Ὅποιο καί ἄν εἶναι τό ἀποτέλεσμα τήν Κυριακή, βγάζει νόημα μιά τέτοια πολιτική; Δέν βγάζει. Γι’ αὐτό καί δοκιμάζεται. Ἐνῶ ὑπό φυσιολογικές προϋποθέσεις θά ἔπρεπε νά κάνει περίπατο.