There is only One language, the language of the heart.
There is only One God and He is omnipresent.
Baba
Υπαρχει μονο Μια φυλη,η φυλη της ανθρωποτητας.
Υπαρχει μονο Μια θρησκεια,η θρησκεια της αγαπης.
Υπαρχει μονο Μια γλωσσα,η γλωσσα της καρδιας.
Υπαρχει μονο Ενας Θεος και ειναι πανταχου παρων.
Μπαμπα
Let it be light between us,brothers and sisters from the Earth.Let it be love between all living beings on this
Galaxy.Let it be peace between all various races and species.We love you infinitely.
I am SaLuSa from Sirius
Channel:Laura/Multidimensional Ocean
Ειθε να υπαρχει φως αναμεσα μας, αδελφοι και αδελφες μας απο την Γη .Ειθε να υπαρχει αγαπη
αναμεσα σε ολες τις υπαρξεις στον Γαλαξια.Ειθε να υπαρχει ειρηνη αναμεσα σε ολες τις διαφο-
ρετικες φυλες και ειδη.Η αγαπη μας για σας ειναι απειρη.
Ειμαι ο ΣαΛουΣα απο τον Σειριο.
Καναλι:Laura/Multidimensional Ocean
SANAT KUMARA REGENT LORD OF THE WORLD
SANAT KUMARA
REGENT LORD OF THE WORLD
The Ascended Master SANAT KUMARA is a Hierarch of VENUS.
Since then SANAT KUMARA has visited PLANET EARTH and SHAMBALLA often.SANAT KUMARA is sanskrit and it means"always a youth". 2.5 million years ago during earth's darkest hour, SANAT KUMARA came here to keep the threefold flame of Life on behalf of earth's people. After Sanat Kumara made his commitment to come to earth 144.000 souls from Venus volunteered to come with him to support his mission.Four hundred were sent ahead to build the magnificent retreat of SHAMBALLA on an island in the Gobi Sea.Taj Mahal - Shamballa in a smaller scaleSanat Kumara resided in this physical retreat, but he did not take on a physical body such as the bodies we wear today. Later Shamballa was withdrawn to the etheric octave, and the area became a desert.Gobi DesertSANAT KUMARA is THE ANCIENT OF DAYS in The Book of DANIEL.DANIEL wrote (19, 20):"I beheld till the thrones were set in place, and THE ANCIENT OF DAYS did sit, whose garment was white as snow, and the hair of his head like the pure wool. His throne Always like the fiery flame and is wheels as burning fire. [His chakras.]"A fiery stream issued and came forth from before him.Thousand and thousands ministered unto him, and ten thousand times and ten thousand stood before him."I saw in the night visions, and, behold, one like THE SON OF MAN came with the clouds of heaven, and came to THE ANCIENT OF DAYS, and they brought him near before him."And there was given him dominion and glory and a kingdom, that all people, nations and languages should serve him.His dominion is an everlasting dominion, which shall not pass away, and his kingdom that which shall not be destroyed." The supreme God of Zoroastrianism, AHURA MAZDA is also SANAT KUMARA.In Buddhism, there is a great god known as BRAHMA SANAM-KUMARA, yet another name for SANAT KUMARA.SANAT KUMARA is one of the SEVEN HOLY KUMARAS.The twinflame of SANT KUMARA is VENUS, the goddess of LOVE and BEAUTY.In 1956, SANAT KUMARA returned to Venus, and GAUTAMA BUDDHA is now LORD OF THE WORLD and SANAT KUMARA is REGENT LORD OF THE WORLD.SANAT KUMARA`s keynote is the main theme of Finlandia by SIBELIUS.
The Ascended Master Hilarion Healing and Truth
The Ascended Master Hilarion - Healing and Truth
The Ascended Master of the Healing Ray
The ascended master Hilarion, the Chohan,1 or Lord, of the Fifth Ray of Science, Healing and Truth, holds a world balance for truth from his etheric retreat, known as the Temple of Truth, over the island of Crete. The island was an historic focal point for the Oracle of Delphi in ancient Greece.We know few of this master’s incarnations, but the three most prominent are as the High Priest of the Temple of Truth on Atlantis; then as Paul, beloved apostle of Jesus; and as Hilarion, the great saint and healer, performer of miracles, who founded monasticism in Palestine. Embodied as Saul of Tarsus during the rise of Jesus’ popularity, Saul became a determined persecutor of Christians, originally seeing them as a rebellious faction and a danger to the government and society. Saul consented to the stoning of Stephen, a disciple of Jesus, failing to recognize the light in this saint and in the Christian movement.jesus had already resurrected and ascended2 when he met Saul on the road to Damascus. And what an electrifying meeting that was! “It is hard for thee to kick against the pricks,”3 Jesus uttered to an awestruck Saul. Blinded by the light that surrounded the form of Jesus, Saul crumpled to the ground. Not only his body but his pride was taken down a few notches that day.This was the most famous of Christian conversions, whereupon Saul became the mightiest of the apostles. Saul took the name Paul and resolved to spread the word of truth throughout the Mediterranean and the Middle East. Paul had inwardly remembered his vow to serve the light of Christ—a vow that he had taken before his current incarnation. Three years after conversion, Paul spent another three years in seclusion in the Arabian Desert where he was taken up into Jesus’ etheric retreat. Paul did not ascend in that life due to his torturing of Christians earlier in that embodiment. In his very next lifetime, Paul was born to pagan parents in 290 A.D. They resided in the same geographical region in which he had lived as Paul in his previous lifetime. As a young boy, Hilarion was sent to Alexandria to study. During this time of study, he heard the gospel and was converted to Christianity.His greatest desire was to be a hermit—to spend his time fasting and praying to God in seclusion. So he divided his fortune among the poor and set out for the desert near Gaza. He spent twenty years in prayer in the desert before he performed his first miracle. God, through him, cured a woman of barrenness. And his healing ministry began.Soon Hilarion was sought out by hundreds who had heard of his miraculous cures and ability to exorcise demons. In 329 A.D., with a growing number of disciples assembling around him, he fled to Egypt to escape the constant flow of people seeking to be healed from all manner of diseases. His travels brought him to Alexandria again, to the Libyan Desert and to Sicily.But his miracles did not only include healings. Once when a seacoast town in which he was staying was threatened with a violent storm, he etched three signs of the cross into the sand at his feet then stood with hands raised toward the oncoming waves and held the sea at bay.Hilarion spent his last years in a lonely cave on Cyprus. He was canonized by the Catholic Church and is today known as the founder of the anchorite life, having originated in Palestine. To this day, those known as anchorites devote themselves to lives of seclusion and prayer. Hilarion ascended at the close of that embodiment. Hilarion, as an ascended master, speaks to us today of the power of truth to heal the souls of men, delivering his word through The Hearts Center’s Messenger, David Christopher Lewis. Current teachings released from Hilarion include the following:
·On the power of healing: Hilarion teaches his students that “[t]he power of healing is within your Solar Source.” He gives his students “an impetus, a spiral of light that you may fulfill your mission…” and exhorts them to “use this spiral of light for the benefit of sentient beings”. —July 2008
·On the power of joy: Hilarion encourages us to “experience the pulsation of joy” and shows each of us the joyous outcome of our life, which is “a life lived in joy.” He assures us, “I will always lead you to your freedom to be joy”. —June 2008
·On the love of truth: Hilarion teaches that the love of truth will enable us to see clearly the light that is within us. He teaches that instead of criticizing, we must go within and eliminate the particles of untruth within ourselves. —February 2008
·On the action of solar light: Hilarion delivers a greater action of solar light to help release all past awareness of lives lived outside divine awareness. He explains his ongoing mission over many lifetimes—to heal by the power of each soul’s recognition of the truth of her own divinity—and pronounces, “I am the messenger of healing and joy to all. May your life as a God-realized solar being be bright-shining ever with the aura of the truth who you are in my heart.” —March 14, 2008
1.“Chohan” is a Sanskrit word for “chief” or “lord.” A chohan is the spiritual leader of great attainment who works with mankind from the ascended state. There are seven chohans for the earth—El Morya, Lanto, Paul the Venetian, Serapis Bey, Hilarion, Nada and Saint Germain.back to Chohan…
2.The ascension is complete liberation from the rounds of karma and rebirth. In the ascension process, the soul becomes merged with her Solar Presence, experiencing freedom from the gravitational, or karmic, pull of the Earth and entering God’s eternal Presence of divine love. Students of the ascended masters work toward their ascension by studying and internalizing the teachings, serving life, and invoking the light of God into their lives. Their goal as they walk the earth is the cultivation of a relationship with God that becomes more real, more vital with each passing day.back to ascended…
3.Acts 9:5 back to kick against the pricks…
The Ascended Master Saint Germain
The Ascended Master Saint Germain
I have stood in the Great Hall in the Great Central Sun. I have petitioned the Lords of Karma to release Dispensation after Dispensation for the Sons and Daughters of God and, yes, for the Torch Bearers of The Temple. Countless times I have come to your assistance with a release of Violet Flame sufficient to clear all debris from your consciousness. Numberless times I have engaged the Love of my Heart to embrace you, to comfort you, to assist you when you have not known which way to turn.
"I merely ask you to keep the watch, to hold fast to the Heart Flame of your own God Presence, to understand that your first allegiance is to the Mighty I AM. That you have no other Gods before the I AM THAT I AM.
through the Anointed Representative®, Carolyn Louise Shearer, February 14, 2007, Tucson, Arizona U.S.A. (10)
Στην εκκλησία Παναγία η Φανερωμένη ή Βατιανή των Αρχανών!
Της Ελένης Μπετεινάκη* Η Παναγιά το πέλαγο κρατούσε στην ποδιά της Τη Σίκινο, την Αμοργό και τ’ άλλα τα παιδιά της… «Τα ρω του Έρωτα», Οδυσσέας Ελύτης
Έτσι υμνεί ο ποιητής τη μάννα όλου του κόσμου… ’Έτσι την θέλουμε κι
εμείς, προστάτιδα όλων. Κι αν ο δικός μου ο τόπος δεν έχει θάλασσα είναι
για μας σαν «Την κυρά των αμπελιών, Κυρά μελαχρινή που η αντηλιά σου χρύσωσε τα χέριασαν της Παναγιάς το κόνισμα…»του Ρίτσου κι εκατοντάδων άλλων ποιητών που εμπνευστήκαν από και για Τη Χάρη σου …Παναγιά μου!
Κι ύστερα πήρα το δρόμο για εκείνο το κρυμμένο χωριό που ναι΄χρόνια,
αιώνες πια φωλιασμένο στους πρόποδες του Γιούχτα. Που νοιώθει πρώτο τον
ήλιο να φεύγει κάθε βράδυ και τη δροσιά της νύχτας να απλώνεται
αστραπιαία , μόλις εκείνος χαθεί.
Αρχάνες λένε τον τόπο κι είναι γεμάτος θρύλους και παραδόσεις. Κι
είναι οι ιστορίες ατέλειωτες και συνέχεια ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο…
Άφησα το αυτοκίνητο, τούτη τη φορά, στη μικρή πλατεία της
Κατσοπρινιάς, ή των «Σκολειών» και περπάτησα ξανά ίσαμε εκείνη την
εκκλησιά που για μένα παραμένει σύμβολο μοναδικό από την ώρα σχεδόν που
αντίκρισα τον κόσμο…
Κι ήταν και πάλι γεμάτη η μαγική αυλή με γλάστρες βασιλικού, έθιμο που χάνεται στα βάθη των χρόνων, στην Εκκλησία την Παναγία, την Φανερωνένη ή Βατιανή των Αρχανών.
Λένε πως από παλιά οι νοικοκυρές του χωριού τους φέρνουν προσφορά στη
Χάρη Της, όλη τη διάρκεια του Δεκαπενταύγουστου, για να την
συντροφεύουν στο μεγάλο Της ταξίδι . Όσο πιο περιποιημένη είναι, όσο
πιο πολύ φουντώνει ο βασιλικός, τόσο φαίνεται η νοικοκυροσύνη της
γυναίκας που την έταξε…
Κι
εκεί κάτω από την μεγάλη καρυδιά που χρόνια τώρα στέκει αγέρωχη , πότε
με τα γυμνά της κλαδιά το χειμώνα, πότε με το πλούσιο φύλλωμα της το
καλοκαίρι , δέχεται εκατοντάδες προσκυνητές από όλα τα μέρη του
πλανήτη, ξενιτεμένους Αρχανιώτες που η παράδοση θέλει να γεμίζουν τούτη
την μέρα το χωριό, σαν μια επιστροφή στις ρίζες με αφορμή την Χάρη Σου… Παναγία μου!
Μια φράση που όλοι οι άνθρωποι , όλος ο κόσμος που πιστεύει σ΄ Αυτήν,
επικαλείται σχεδόν καθημερινά, στα δύσκολα, στον κίνδυνο, στην προσευχή
και παρακάλεσή του. Σήμερα λοιπόν γιορτάζει η Ελλάδα, η Χριστιανοσύνη ,
κάθε χωριό, κάθε πόλη, κάθε νησί με όποιο όνομα και να εκφωνεί την δική
του Παναγία έχει τουλάχιστον μια εκκλησία αφιερωμένη στην Μάννα όλου
του Κόσμου. Σήμερα γιορτάζουμε την Κοίμηση της κι όμως η μέρα δεν είναι
πένθιμη. Η ίδια η παράδοση θέλει την Παναγία να καλεί και να λέει σε
όλους του φίλους της, στους Απόστολους και στους συγγενείς που ήρθαν να
την δουν , να μην θρηνήσουν σαν θα φύγει και αφού τους καθησυχάζει
ξαπλώνει στο κρεβάτι της σαν να θέλει να κοιμηθεί , κι έτσι φεύγει από
την ζωή.
Μεγαλόχαρη, Φανερωμένη, Γλυκοφιλούσα, Βρεφοκρατούσα, Μαντηλούσα, Δεξιοχερούσαχίλια ονόματα Σου έχουν χαρίσει και ανάλογα με τον τόπο και την εικόνα Σου ένα νέο γεννιέται : Αμπελιώτισσα
- Περδικολόγισσα - Φοδελιώτισσα – Μυριοκεφαλίτισσα - Χρυσοσκαλίτισσα
στην Κρήτη, Γιάτρισα στην Μάνη,Μυρτιδιώτισσα στα Κύθηρα, Καλαμού στην
Ξάνθη, Δεκαπεντούσσα στη Σίφνο, Βροντού στη Σαλαμίνα,Ηλιόκαλλησ΄
όλη την Ελλάδα που λούζεται από το φως του Ήλιου όλο το χρόνο και που
το κάλλος της , την ομορφιά της μόνο ο ήλιος θα μπορούσε να ζηλέψει!
Κάθε εκκλησία και μια ιστορία, κάθε εικόνα και μια παράδοση!
Η Παναγία η Φανερωμένη των Αρχανών είναι μια εκκλησία πολύ
παλιά. Πρωτοκτίστηκε τον 14ο αιώνα μόνο με ένα κλίτος και ήταν
αφιερωμένη στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου . Λένε πως υπήρχε το ίδιο
κτίσμα και την περίοδο της Ενετοκρατίας που καταστρέφεται μαζί με όλες
τις κατοικίες γύρω απ ΄ αυτήν και οι κάτοικοι εγκαταλείπουν την περιοχή
για να σωθούν. Επανέρχονται σταδιακά όταν οι Τούρκοι κατακτούν το νησί
κι εκεί γύρω στα 1680 αρχίζουν να ξαναφτιάχνουν σπίτια και όσες
εκκλησίες τους επέτρεπαν . Η περιοχή που βρισκόταν το μικρό εκκλησάκι
είναι ερημωμένη και με τέτοια βλάστηση από βάτους που παραμένει
απλησίαστη. Ωστόσο οι κάτοικοι συνεχίζουν να ξαναφτιάχνουν τα σπίτια
τους , να καλλιεργούν τη γη και να βόσκουν τα πρόβατά τους .Η εκκλησία
πρέπει να κτίστηκε κάπου κοντά στα 1690 και μέχρι το 1707, το πρώτο της
κλίτος που είναι αφιερωμένο στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου το δεξί κλίτος
της σημερινής Παναγίας των Αρχανών.
«…Ήταν μια νύχτα από κείνες του καλοκαιριού που ύπνος δεν κόλαγε
κι ένας βοσκός Αρχανιώτης στην καταγωγή που βρίσκονταν πάνω στο Γιούχτα
και φύλαγε τα πρόβατά του είδε ένα φως απέναντι του προς το χωριό. Δεν
έδωσε πολύ σημασία την πρώτη φορά , όμως το φως παρουσιαζόταν κάθε
βράδυ όλο και πιο δυνατό και πάντα στο ίδιο μέρος. Η περιέργεια του
μεγάλωσε πολύ και σκέφτηκε να το κάνει γνωστό και σ άλλους μην το
περάσουν για τρελό κι όλοι ξέρανε πως οι Νεράιδες του Αυγούστου και τα
Δαιμονικά, οι Δρίμες ή Αλουστίνες, πηγαινόρχονταν κοντά στα παλικάρια
με σκοπό να τα παραπλανήσουν και να τους πάρουν τη λαλιά . Οι σύντροφοί
του το είδαν κι αυτοί και η είδηση για το παράξενο φως διαδόθηκε
παντού, σ ΄ όλους τους Χριστιανούς της περιοχής. Η πρόσβαση στο
συγκεκριμένο σημείο αδύνατη λόγω των αγριόκλαδων καιτων βάτων
που υπήρχαν αλλά και ενός ακόμη πιο σοβαρού προβλήματος . Η περιοχή
ανήκε στον Τούρκο Μπέη που ήταν σκληρός, βίαιος και αμίλητος. Κανένας
δεν είχε το θάρρος να πάει και να του μιλήσει για οτιδήποτε, πόσο μάλλον
για ένα τέτοιο θέμα που συγκρούονταν και με την δική του την Πίστη.
Και τότε η Παναγιά έκανε το θαύμα της! Ο Μπέης είχε για γυναίκα μια όμορφη ανατολίτισσα που ύστερα από
πολλά χρόνια κατάφερε να μείνει έγκυος. Σαν έφτασε η ώρα του τοκετού
τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ δύσκολα .Η γέννα δεν πήγαινε καλά
και η ανησυχία σ όλο το κονάκι ήταν διάχυτη. Ο Μπέης έφερε μια
μουσουλμάνα μαμή από το Μεγάλο Κάστρο όμως δεν μπόρεσε να κάνει τίποτα.
Κείνη τον ενημέρωσε πως και η γυναίκα του και το παιδί που είχε μέσα
της ήταν αδύνατον να σωθούν. Ο Μπέης έπεσε σε μεγάλη στενοχώρια και
ανησυχία και τότε ένας Αρχανιώτης υπηρέτης του, του είπε αν ήθελε να
ειδοποιούσε την δικιά τους μαμή μήπως και ήξερε τίποτα παραπάνω. Ο Μπέης
αν και συλλογίστηκε πολύ μην έχοντας καμία ελπίδα επέτρεψε να φωνάξουν
την Χριστιανή γυναίκα … Η Μαμή ήταν μια νέα κοπέλα , ανύπαντρη, έξυπνη πολύ , ευσεβής και
πολύ έμπειρη στη δουλειά της. Ήρθε έκαμε την προσευχή της στην Παναγιά
και ξεγέννησε την έγκυο φυσιολογικά καταφέρνοντας να τη σώσει κι αυτή
και το υγιέστατο αγοράκι της. Ο Μπέης ήταν ενθουσιασμένος και είπε στην μαμή πως θα της έδινε
ρεγάλο ότι του ζητούσε… Εκείνη σκέφτηκε λίγο και του ζήτησε το μικρό
χωράφι με τους βάτους εκεί στην άκρη του χωριού που ήθελαν όλοι οι
Χριστιανοί γιατί η πίστη τους , του εξήγησε, είχε δώσει σημάδια πως
κείνος ο τόπος ήταν αγιασμένος . Ο Μπέης δεν χρειάστηκε να σκεφτεί
καθόλου και της το χάρισε μεμιάς να το κάνε ότι εκείνη ήθελε. Η χαρά της
κοπέλας ήταν μεγάλη όπως και όλων των Αρχανιωτών .Πήγαν σχεδόν αμέσως
εκεί έσκαψαν και βρήκαν την εικόνα της Παναγιάς ζωγραφισμένη σε πέτρα η
οποία λίγο αργότερα, κτίστηκε σε ειδική κόγχη στο νότιο τμήμα της
εκκλησίας στο ίδιο μέρος όπου βρέθηκε .
Εικόνα που βρέθηκε στην τοποθεσία με τους Βάτους
Ένα καντήλι ακοίμητο τοποθετήθηκε σιμά της που ανάβει ακόμα και σήμερα!
Η εκκλησία δεν κτίστηκε αμέσως γιατί τα χρόνια της τούρκικης σκλαβιάς
απαγορευόταν το κτίσιμο νέων χριστιανικών ναών. Όταν οι Τούρκικες αρχές
του Μεγάλου Κάστρου έμαθαν πως οι Αρχανιώτες Χριστιανοί έκτισαν
καινούργια εκκλησιά , διέταξαν αμέσως να γκρεμιστεί και επέπληξαν τον
Μπέη που τους το είχε επιτρέψει. Αυτό έγινε καμπόσες φορές και μάλιστα
την τελευταία φόρα που την έκτιζαν οι Τούρκοι τους έκοψαν το νερό. Δεν απελπίστηκαν όμως και με τη Χάρη της Παναγιάς άρμεξαν
τα πρόβατα και τα κατσίκια τους, φύλαξαν το γάλα των πρώτων τριών
ημερών και την τέταρτη νύχτα μάλαξαν πηλό με το γάλα και αποτελείωσαν
την εκκλησιά.
Η Αρχογαροπούλα , η νεαρή μαμή που πρωτοστατούσε σε όλη την διάρκεια
των εργασιών , αφιέρωσε και μια εικόνα στην αποπεράτωσή της που ‘φέρει
το όνομά της και υπάρχει μέχρι και σήμερα και φέρει αφιέρωση της καιχρονολογία το 1707.
Λίγα χρόνια αργότερα προστίθεται το μεσαίο κλίτος , αφιερωμένο στην
Κοίμηση της Θεοτόκου. Στα 1844, σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει στον
βορινό τοίχο της εκκλησίας, ολοκληρώνεται το κτίσιμο με το τρίτο της
κλίτος αφιερωμένο στους Άγιους Πάντες, καθώς κι ένας μικρός
γυναικωνίτης. Στην μεγάλη επανάσταση του 1866 η εκκλησία λεηλατήθηκε,
κάηκε και αποδείξεις αυτής της θηριωδίας φαίνονται πάνω στο μαυρισμένο
ξυλόγλυπτο τέμπλο που σώθηκε . Στα 1873 ξαναφτιάχτηκε ότι είχε
καταστραφεί από έναν τεχνητή των Μιχάλη Αβρονύκτη,
από το Μουχτάρο. Το περίφημο τέμπλο που σώζεται μέχρι σήμερα είναι ένα
έργο τέχνης μοναδικής αξίας και ομορφιάς. Λένε μάλιστα πως την ίδια
περίοδο που ο Αβρονύχτης έφτιαχνε το τέμπλο ένας εργάτης ο Γεώργιος Παχάκης
έκοψε τον βάτο στο μέρος που βρέθηκε η εικόνα της Παναγιάς και που για
χάρη Της κτίστηκε όλος ο ναός και ύστερα από λίγες ημέρες πέθανε από μια
άγνωστη αρρώστια.Ο μύθος , η παράδοση ήθελε νεκρό όποιον ποτέ προσπαθούσε να τον κόψει ! Εξ αιτίας μάλιστα αυτού του βάτου η εκκλησία πήρε και το όνομα Βατιανή,
όχι και τόσο γνωστό στα μέρες μας αλλά υπαρκτό προσωνύμιο. Τέλος να
σημειώσουμε πως η αυλή της χρησιμοποιήθηκε σαν νεκροταφείο περίπου
μέχρι τα 1900.
Σήμερα
η εκκλησία συγκεντρώνει πλήθος κόσμου όχι μόνο την ημέρα της Παναγιάς
αλλά καθ όλη τη διάρκεια του χρόνου, μιας και λειτουργεί και εκθεσιακός
χώρος πολύτιμων εικόνων, αμφίων ,πολλών ιερών σκευών και βιβλίων.
Αποτελεί σύμβολο σε όλη την Αρχάνα και μάλιστα τα τελευταία χρόνια,
στα 1930, δωρίστηκε από Αρχανιώτες που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική
το περίφημο ρολόι της , τοποθετημένο κι αυτό στην αυλή της, που
δεσπόζει, ψηλό, αγέρωχο και μνημείο μιας άλλης εποχής αλλά πάντα
νοσταλγικής. «…Και η μέρα που περιμέναμε να κοινωνήσουμε έφτασε. Ξυπνήσαμε
πολύ πρωί , δεν έπρεπε όμως να φάμε ή να πιούμε οτιδήποτε , μόνο να
περιμένουμε να γυρίσει από τον φούρνο του κυρ Μανόλη η μάνα μας...
Σήμερα θα τρώγαμε ψητό, ήταν η μέρα του, έλεγε ο πατέρας . Μια τέτοια
γιορτινή μέρα μόνο με κρέας και πλούσιο τραπέζι με όλα τα καλά άρμοζε.
Στο τέλος θα τρώγαμε και παγωτό φιστίκι και γρανίτες με λεμόνι και
φράουλα που τά ΄χε φέρει η θεία από το ζαχαροπλαστείο του Κιούλπαλη
από το Ηράκλειο. Μοσχοβολούσε όλη η γειτονιά, όλοι πρέπει να είχαν το
ίδιο φαγητό σήμερα. Θα έρχονταν όλα τα αδέλφια του μπαμπά και τα
ξαδέλφια και όλη η οικογένεια θα μαζευόταν το μεσημέρι στο μεγάλο
τραπέζι του σαλονιού. Όλο το σπίτι ήταν στολισμένο με τα καλύτερα
κεντήματα, και μείς κουβαλούσαμε προσεκτικά το καλό σερβίτσιο και τα
ασημένια μαχαιροπήρουνα της προγιαγιάς για να βοηθήσουμε σ ΄όλο αυτό το
πανηγύρι που κάθε χρόνο το περιμέναμε με χαρά. Ήταν οι διακοπές του
Αυγούστου που ήθελαν όλους τους «ξένους » να επιστρέφουν στο χωριό απ΄
όποιο μακρινό μέρος κι αν βρίσκονταν. Στη μέση του τραπεζιού ήταν ένα γλαστράκι με βασιλικό και ένα
βάζο με ηλιοτρόπια. Άρεσαν πολύ στη μητέρα και σήμερα που ήταν κι η
γιορτή της είχαμε φροντίσει ακόμα και για αυτό… Βάλαμε τα καλά μας
ρούχα , τα καινούργια πέδιλα και περιμέναμε να πάμε όλοι μαζί στην
εκκλησία … Μύριζε βασιλικό η αυλή της Παναγιάς και ο αέρας έφερνε την
μυρωδιά του ψημένου κρέατος από παντού. Η ζέστη αφόρητη, το στομάχι μας
διαμαρτύρονταν συνέχεια όμως δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε γιατί η
απάντηση ήταν γνωστή. Χαζεύαμε το μεγάλο ρολόι στην άκρη της αυλής και
τα πέτρινα κεφάλια που στόλιζαν το καμπαναριό και κάθε λεπτό που
περνούσε μας έφερνε πιο κοντά στις επιθυμίες μας… Κι όταν πια ο παπάς
μας έβαλε το «χρυσό δοντάκι» κι αφού ανταλλάξαμε ευχές για τα Χρόνια
πολλά γυρίσαμε σπίτι , κανένας δεν αντιστάθηκε πια ούτε σε μυρωδιές,
ούτε σε στις επιθυμίες που είχαμε από το πρωί… Ευχές, τσουγκρίσματα,
γέλια και μια μεγάλη ικανοποίηση της μάνας που ήθελε όλους τους
συγγενείς κοντά της τούτη τη μέρα όπως άλλωστε γίνεται κάθε χρόνο σε
κάθε μέρος που γιορτάζει …η Παναγιά όλων των Ελλήνων απ΄ άκρη σ άκρη ! Χρόνια αργότερα έναν Δεκαπενταύγουστο βρέθηκα στο μουσείο του Van
Gogh στο Άμστερνταμ να θαυμάζω μαζί με χιλιάδες ανθρώπους τους
περίφημους πίνακες του ζωγράφου και σαν στάθηκα μπροστά στον πολύ γνωστό
του πια με « Τα Ηλιοτρόπια» θυμήθηκα κείνα τα χρόνια στο πατρικό μου
σπίτι, με τα ηλιοτρόπια της μητέρας μου και γέμισε η αίθουσα εικόνες
άλλες και μυρωδιές ψητού, βασιλικού και λουλουδιών. Ένα χαμόγελο
σχηματίστηκε στα χείλη μου και έψαξα την ιστορία « πίσω » από τον
πίνακα… Ήξερα ακόμα πως κάθε χρόνο θα φρόντιζα στις 15 Αυγούστου αυτό
το βάζο για να μην φύγουν ποτέ οι αναμνήσεις…»* Μου ΄πε ο παπα-Γιώργης χθες βράδυ πως τούτη τη χρόνια τη
χάρηκε πιοτερο απ όλες τις άλλες. Είδε νέους πολλούς στην εκκλησιά, είδε
κοπέλες και αγόρια να κουβαλούν άρτους και τάματα που χε πολλά χρόνια
να νοιώσει τόσο παράξενα, σαν κάτι να άλλαξε… Ποιος ξέρει, ίσως
χρειάζονται πίστη οι νέοι, ίσως τα φετινά γεγονότα κάτι άλλο να έσπειραν
στις ψυχές… Ότι και αν είναι, ένα κερί στη Χάρη Της πάντα θα καίει,
νομίζω απ όλους μας… Χρόνια μας πολλά!
Πηγές :
Η εκκλησία της Παναγίας της Φανερωμένης των Αρχανών, Νίκος Χριστινίδης, εκδ. Ενορίας Επάνω Αρχανών
*« Λόγια του αέρα», Ιδ. Συλ. Διηγημάτων, Ελένη Μπετεινάκη 2017
Εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ
Cretalive.gr
https://zhtunteanagnostes.blog...
