Αθήνα,Υμηττός,24.04.2011 Νο.14
Κυριακή του Πάσχα,24 Απριλίου,2011.
Και πάλι αποδείχθηκε σκληρός ο Απρίλιος!
Είναι τελικά το DNA του μηνός τέτοιο!
Νομίζω μάλιστα πως υποφέρει κι ο ίδιος
από την φύση του αυτή
Δεν μπορεί πιά να εμπιστευθεί
ούτε καν την άνοιξη
πού είναι στο κάτω-κάτω
η ίδια του η ζωή
Γιαυτό τον λυπάμαι βαθειά!
Τις νύχτες όταν μισοκλείνει τα βλέφαρα
ν'αναπολήσει το τραγανό δροσοστάγονο φως
να ονειρευτεί το κόκκινο τριαντάφυλλο
να φέρει τους κρυστάλλινους χυμούς στα χείλη
Τότε
Δέχεται πυκνά αμετάκλητα αεί νικηφόρα
θανάτου πυρά απ' τις Ταξιαρχίες
της Νερατζιάς της Πορτοκαλιάς της Λεμονιάς
Εγερτικές ευωδίες,μεθυστικές προσδοκίες
σαγηνευτικές γοητείες ,δονήσεις αισθαντικές.
Στιλέττα μαγεμένα κι αλάθευτα
κατακλύζουν το Σώμα του
Σαν βδέλλες πεινασμένου ποταμού
Σαν κατάρες αδικημένης μάνας
Σαν νύχια λεχώνας τίγρης
Σαν αγκάθια φυτού σαρκοβόρου του Αμαζόνιου
Τότε
Ο Απρίλιος αιμορραγεί πικρά!
Ετσι το λαμπρό Αιγαίο της αφρόεσσας ελευθερίας
Της αγκάλης του Διονύσου του Πυριγενή
Περικιόνιου κι Αμπελοφόρου
το περιφίλητο απ΄τα κύματα
αποκτά το βαθύ μενεξελί λυπητερό
το σκοτεινό κυανό το μαύρο
το ελλοχεύον κινδύνους....
Βασανίζομαι!
Κι ΕΣΥ Απρίλιο έφυγες!
ΕΣΥ που αμείλικτα κι ολοκληρωτκά με κατέκτησες
και μ΄έκανες να Σ' αγαπώ ανεπιφύλακτα
ανεπίστρεπτα κι οριστικά!
Γι αυτήν μου την ζωή
γιά όλες μου τις πριν
γιά όλες-τις όποιες-τις μετά!
Βασανίζομαι!
Φεύγοντας
χάρισες στον Απρίλιο την Αλήθεια Σου
να την κάνει δική του υπέρβαση
Να πάψει να τυραννιέται
με ζωή και με θάνατο
αενάως ανυπερθέτως...
Βασανίζομαι!
Είπες κι εγώ άκουσα:''Το Aιώνιο το χωρίς αρχή και χωρίς τέλος
Το Αθάνατο Πρόσωπο ελεύθερο
απ΄το Kαλό και το Kακό
Αυτή η αεί ακτινιβόλα
Υπέρτατη Συνειδητότητα
Είμαι Εγώ γιά πάντα!''
Γύρισες με κύτταξες πρόσθεσες:''Είσαι ΕΣΥ γιά πάντα!''
ΤΑΤ ΣΑΤ !