April, Wednesday 20th., 2022
"...(Ο κ . Φίλης)...αναφέρεται
στην έλλειψη αντίληψης του ελληνικού πολιτικού συστήματος, για τα όρια
των συμμαχιών και του εθνικού συμφέροντος μέσα από αυτές. Ο κ . Φίλης
υπήρξε αιχμηρός σε ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα, από την Κύπρο και το
Αιγαίο , μέχρι τα Βαλκάνια, υπογραμμίζοντας ότι το Ελληνικό πολιτικό
σύστημα σε ένα ακραίο παραλογισμό, λειτουργεί με επικοινωνιακούς όρους
ημερησίας αναφοράς και τοποθέτησης στις εξελίξεις, χωρίς να υπολογίζει
στρατηγικά τις εξελίξεις σε ένα βάθος χρόνου και τις συνέπειες που
μπορεί να έχουν για τον Ελληνισμό..."
Ο Ελληνικός λαός, μα και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι λαοί παγκοσμίως, βλέπουν κι αισθάνονται πως μέσα από περίεργους οικονομο-πολιτικο-κοινωνικούς, ορατούς κι αόρατους μηχανισμούς, κι ασχέτως του εκάστοτε πολιτισμικού τους περιβάλλοντος, σύρονται από ένα σχοινί περασμένο στον λαιμό, απελπιστικά αναπόφευκτα κι ανεξάρτητα από τους όποιους, τραγικούς ή όχι, πιθανούς αντιστασιακούς ελιγμούς στους οποίους επιλέξουν να επιδοθούν. (Και παρότι είναι συνήθως απροσδιόριστα ναρκωμένοι...)
Σύρονται απλά και ξεκάθαρα, όπως η κατσίκα από τον χωριάτη.
Αν το καλοεξετάσει κανείς, θα δεί πως όσο βαθειά κι αν εντρυφήσει στην Ιστορία, ακόμα και στον Μύθο, η ουσία παραμένει πάντα η ίδια:
Μιά πολύφερνη κατσίκα, ένα δυνατό σχοινί, καλοκομποδεμένο, ένας χωριάτης, είτε ταλαίπωρος είτε προύχοντας, βαδίζουν πάνω στον χρόνο και τις τρείς διαστάσεις, ενώ η μοίρα της κατσίκας καταλήγει πάντα στο ίδιο μελανό σημείο.
Ο χωριάτης, κατόπιν διπλώνει το σχοινί, ανέμελα ή προσεκτικά -σκασίλα του- και το κρατά γιά την επόμενη κατσίκα.
Όλα τα χιλιάδες χρόνια που έχουν περάσει μέχρι και σήμερα, βρίσκονταν μέσα στο ίδιο πάντα λειτουργικό πλαίσιο:
Η δεμένη κατσίκα σέρνεται αμετάκλητα. Η επόμενη κατσίκα δεν ξέρει την προηγηθείσα κι ούτε την μοίρα της. Υπάρχουν βέβαια ενστικτώδεις, φευγαλέες διαισθητικές πληροφορίες, εικόνες, ήχοι, γνώσεις, από αυτές που μεταφέρονται από τον άνεμο, τα όνειρα, την γη, τα ποτάμια, την θάλασσα... Όμως αυτά δεν ήταν αρκετά χειροπιαστά για την ενεργοποίηση κι ανάληψη αποτελεσματικής δράσης Προστασίας της Κατσίκας.
Τώρα, από τις αρχές του 21ου αιώνα και δώθε, τα πράγματα έχουν αλλάξει συγκλονιστικά.Υπάρχει το Διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Σε χρόνο dt και παρόλη την επαυξανόμενη λογοκρισία, πολλοί μαθαίνουν-βλέπουν-ακούνε 'πολλά' και τα 'διηγούνται' σε ακόμη περισσότερους. Που θα πεί πως κανείς χωριάτης, ή το πολιτικό προσωπικό μιάς χώρας, δεν περνά απαρατήρητος. 'Ολα καταγράφονται. Ακόμα κι αν επιδέξια σβησθούν, ή αλλοιωθούν, ή προπαγανδιστούν, πάλι θα ανασυρθούν οι αλήθειες των γεγονότων, ως αναδυόμενες από τα 'κύματα' του Cloud Αφροδίτες, όταν η ώρα το ζητήσει...
Εν ολίγοις, η προφανής κι ειλικρινής αιχμηρότης του Ομιλητή δεν είναι μόνο δική του. Είναι και πάρα πολλών άλλων, εκπεφρασμένη ίσως και μέ άλλα λόγια, φέρουσα όμως τα ίδια νοήματα, γεωπολιτικές-οικονομικές ανησυχίες/αγωνίες/ αναλύσεις /συμπεράσματα.
Κι είμαστε πάρα-πάρα-πάρα πολλοί εμείς που μετέχουμε των Κοινωνικών Δικτύων και των εξελίξεων. Εμείς οι οποίοι και ακούμε το σούρσιμο και βλέπουμε το φίδι. ( Λαϊκή ρήση:Το φίδι θωρείς, τον σερμό του δεν ακούς;)
Σήμερα, για πρώτη φορά στην ιστορία της Ανθρωπότητας, ο χωριάτης θα πρέπει να εξηγήσει την σχέση του με την κατσίκα. Ναί!
Να αποδείξει ότι δικαιούται να την κατέχει.
Ότι δικαιούται να την σέρνει.
'Οτι δύναται να επιλέγει τον χρόνο ζωής, την εποχή και το είδος θανάτωσης της.
'Οτι διαθέτει το ήθος, τα προσόντα και τις γνώσεις που απαιτούνται γιά την ορθή διαβίωση και την υγεία της.
'Οτι τα προσφέρει δεόντως και δεν τα υφαρπάζει δια ιδίαν χρήση, δεν τα κατασπαταλά και δεν τα υποκρύπτει/ καταστρέφει λόγω δουλικών και δολίων δεσμεύσεων του...
Χώρια που οι Κατσίκες του Κόσμου πλέον ζητούν την Αυτοδιάθεσή τους και σκοπεύουν να την κατακτήσουν,
αφού βεβαίως πρώτα καλέσουν την Δικαιοσύνη να αποφανθεί γιά το θέμα του... απανταχού χωριάτη!
Μαρία Λ. Πελεκανάκη