"...Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να σκληρύνει τη στάση της, να βάλει κόκκινες γραμμές, ακολουθώντας, καλώς ή κακώς, το προηγούμενο άλλων χωρών της ΕΕ που δεν έχασαν τελικά τίποτε υιοθετώντας άκαμπτη στάση. Το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι η πίεση εισόδου μεταναστών δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό ζήτημα, αλλά μέρος του υβριδικού πολέμου από τη γείτονα. Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να είναι προετοιμασμένες (ας θεωρήσουμε βέβαιο ότι είναι) για πίεση και στα θαλάσσια σύνορα που μπορεί να φτάσει σε κατάληψη εδάφους, σε κατοικημένες ή μη περιοχές... "
Υβριδικός πόλεμος: Τι ακολουθεί;
Η εργαλειοποίηση των μεταναστών είναι η πρώτη φάση του υβριδικού πολέμου που βρίσκεται σε εξέλιξη. Αντιμετωπίζεται με επιτυχία από τις ελληνικές αρχές αλλά απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων και αναπόφευκτα δοκιμάζει τις αντοχές τους. Πρώτη προτεραιότητα της ελληνικής κυβέρνησης είναι να κρατήσει τα βόρεια σύνορα κλειστά και να εμποδίσει την επέλαση χιλιάδων ατόμων, άγνωστης ταυτότητας, που δεν γνωρίζουμε πως θα λειτουργήσουν ειδικά σε περιοχές με μουσουλμανικό πληθυσμό. Θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι σε αυτές τις περιοχές ο υβριδικός πόλεμος ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη με άλλες μορφές – προπαγάνδα, ενίσχυση της εθνοτικής και θρησκευτικής τους συνοχής, καλλιέργεια αυτονομιστικών τάσεων. Υπάρχει με άλλα λόγια πολύ σοβαρό υπόβαθρο να επιχειρηθεί πληθυσμιακή αλλοίωση και για το λόγο αυτό η εγρήγορση της ελληνικής κρατικής μηχανής πρέπει να παραμείνει στο ύψιστο επίπεδο ακόμη και αν η πίεση στα σύνορα προσωρινά σταματήσει.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια ηγεσία δυτικού τύπου από την άλλη πλευρά. Ακόμη και αν βρεθεί προσωρινή συμβιβαστική λύση για το προσφυγικό/μεταναστευτικό ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία, ο αριθμός των ατόμων που βρίσκονται στο έδαφος της και θέλουν να περάσουν στην Ευρώπη είναι πολύ μεγάλος και οι εταίροι μας στην ΕΕ δεν έχουν καμμία διάθεση να τους δεχτούν. Εχουν μεταθέσει σε μας αυτό το πολύ δυσάρεστο καθήκον. Στη δύσκολη εξίσωση προστίθεται και το γεγονός ότι για τη Γερμανία το μεταναστευτικό είναι πρόβλημα που μπορεί να οδηγήσει σε πτώση την κυβέρνηση Μέρκελ και άνοδο της ακροδεξιάς και γι’αυτό δεν πρέπει να αναμένουμε συμπαράσταση από το Βερολίνο. Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να σκληρύνει τη στάση της, να βάλει κόκκινες γραμμές, ακολουθώντας, καλώς ή κακώς, το προηγούμενο άλλων χωρών της ΕΕ που δεν έχασαν τελικά τίποτε υιοθετώντας άκαμπτη στάση.
Το μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα είναι ότι η πίεση εισόδου μεταναστών δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό ζήτημα, αλλά μέρος του υβριδικού πολέμου από τη γείτονα. Αυτό σημαίνει ότι οι ελληνικές αρχές πρέπει να είναι προετοιμασμένες (ας θεωρήσουμε βέβαιο ότι είναι) για πίεση και στα θαλάσσια σύνορα που μπορεί να φτάσει σε κατάληψη εδάφους, σε κατοικημένες ή μη περιοχές. Αυτός είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος που αν γίνει με βάση το ουκρανικό προηγούμενο μας οδηγεί σε δύσκολα αντιμετωπίσιμες καταστάσεις. Επιπλέον, αν προστεθούν και κυβερνο-επιθέσεις, το πρόβλημα γίνεται ακόμη πιο σύνθετο. Η ελληνική κοινή γνώμη που στηρίζει τις προσπάθειες της κυβέρνησης πρέπει να προετοιμασθεί κατάλληλα. Δεν θα είναι καθόλου εύκολη η αντιμετώπιση της κρίσης που μόλις ξεκίνησε.