Οι παρελάσεις, τα βιβλία της ιστορίας, το Φεστιβάλ Αθηνών. Ο Ελληνικός εναέριος χώρος -FIR ΑΘΗΝΩΝ- καθώς ο πρωθυπουργός της χώρας δεν μπορεί να διασχίσει την ίδια του την χώρα!
Στα καλά καθούμενα ο στόλος του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, χωρίς την έγκριση του Ελληνικού λαού. Χωρίς καμία σχετική, προϋπάρχουσα προεκλογική εξαγγελία ή ενημέρωση ή ερώτηση στον ψηφοφόρο γιά μιά τέτοια έλευση- και ενώ το NATO σιωπηλά και ύπουλα αποδέχεται τις Τουρκικές αιτιολογίες, και πάλι χωρίς την συμμετοχή του Ελληνικού λαού!
'Ολα τα ακραία που συμβαίνουν στην εσωτερική διοίκηση, στην διπλωματία, στην εσωτερική/εξωτερική ασφάλεια.
Η άνευ ουσίας δουλοπρεπής στα αλλότρια κι επιθετική στα ημέτερα, αριστερά επιδαψιλευμένη, πολιτική ορθότης.
Ο απερίσκεπτος και αβαθούς συμπόνιας ανθρωπισμός των πρακτορευομένων/πρακτορευουσών ΜΚΟ η/και πολιτικών ομάδων.
Οι ωρολογιακές βόμβες άλλων ηθών κι εθίμων , φρικτών και αιμοπτυσικών, σχεδόν ξεχασμένων ασθενειών του παρελθόντος, καθώς και οξύτατων στερητικών συνδρόμων, των οπιακά εξαρτημένων και ΝΑΤΟϊκά στρατιωτικά, κακοήθως εκπαιδευμένων καθώς κι όλα τα προαναφερόμενα, γεννούν κι εξαπλώνουν αυτήν την επικρεμάμενη λοιμώδη "νέφωση", την έτοιμη δι ασήμαντον αφορμήν, να επικαλύψει την χώρα.
Και τότε οι ειδήμονες θα πούν : Α! Μα εδώ βρίσκεται ένα "εκπεσόν κράτος", a "failed state"! Και θα τοποθετήσουν την σχετική ταμπέλα στο μέτωπο της επιβίωσης και του μέλλοντός μας.
Αυτή είναι η τωρινή μας κατάσταση!Καθόλου ενθαρρυντική γιά την επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας και της κοινωνικής μας αρμονίας .
Αυτοί δε οι υπουργοί, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Νίκος Φίλης, Αριστείδης Μπαλτάς, Νίκος Ξυδάκης, Θεανώ Φωτίου, Αλέκος Φλαμπουράρης, Σία Αναγνωστοπούλου, κλπ., κλπ., κι αυτός ο πρωθυπουργός εν τέλει, υπακούνε σε κάποιους ρυθμούς άγνωστους στον μέσο πολίτη, ανοίκειους στο κοινό αίσθημα , πρωτόγνωρους!
Είναι ορατή μία υπαρκτή επιδίωξη αποσάθρωσης της λαϊκής κληρονομιάς, του παραδοσιακού πλούτου του τόπου, παραφθοράς της ιστορίας ακόμα και της πρόσφατης, που όμως ευτυχώς την έχουμε ολόσωμη στα κύτταρα της μνήμης, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, όλων των πολιτικών αποχρώσεων και διαφορετικής οπτικής γωνίας που αυτοί έκφραζαν, αλλά όμως το σώμα της μνήμης παραμένει χειροπιαστό!
Μερικές φορές διαπιστώνεις ότι η επιδίωξη κατεδάφισης δομών και κοινού λόγου βάλλοντας αλλοπρόσαλλα ή ιδεοληπτικά, υπερβαίνει και αυτές τις έξωθεν, διεθνείς κακοήθεις πιέσεις! Κακορίζικα, βάζει άσχετα, κωμικο-θλιβερά αυτογκόλ!
Απλό γελοίο παράδειγμα η μετατροπή του τίτλου: "Η Εφημερίς της Κυβερνήσεως" σε "Η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως"! 'Η, η περίλαμπρη οικονομική πρόταση μετατροπής της Ειδομένης σε "Επενδυτικό Φόρουμ"! Να μην αναφερθούμε κάν στο άλλο, το υπέρμετρα κωμικο-τραγικό θέμα των επίσημων διερμηνέων του κράτους κατά την διάρκεια διεθνών κυβερνητικών δρώμενων."Τα παλλόμενα πέη" και οι "Ουρλιάζουσες, εκσφενδονιζόμενες γάτες", κ.ο.κ.!
Χωρίς συνοχή, χωρίς στρατηγική, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς συντονισμό. Εκτός κι αν αυτές οι δράσεις δεν είναι προϊόντα επιπολαιότητας αλλά κάποιας επικίνδυνης στόχευσης. Εξ ίσου ατυχές το αποτέλεσμα, ούτως ή άλλως!
Τα γεγονότα μοιάζουν να υπερβαίνουν την απειρία , την διάχυτη ανικανότητα του διοικείν, και προβάλλουν μιάν ενδοκυβερνητική κενότητα εσωτερικών πόρων κι αποθεμάτων. Ένδεια ψυχικού πλούτου, διάκρισης κι επιλεκτικής ικανότητας,ολοένα παραλλήλως κατρακυλώντας προς τον πολυπόθητό τους αφελληνισμό. Τι παρόραμα κι αυτό!(Ή μήπως οξεία εσώτερη αποστροφή έλκουσα το ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον;!)
Αυτή είναι η τωρινή μας κατάσταση!Καθόλου ενθαρρυντική γιά την επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας και της κοινωνικής μας ανέλιξης κι αρμονίας. Εφόσον τα προσδιοριστικά χαρακτηριστικά ενός εκπίπτοντος κι όχι εκπεσόντος -θέλω να πιστεύω- κράτους, καραδοκούν απροκάλυπτα στην γωνία.
Αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά ενός "εκπεσόντος κράτους", αποτυχόντος κράτους, (διαλυμένου, χρεοκοπημένου ) περιλαμβάνουν μιά αδύνατη ή αναποτελεσματική κεντρική κυβέρνηση , η οποία εξασκεί μικρό ουσιαστικό έλεγχο στο μεγαλύτερο τμήμα της επικράτειάς της, όπου υπάρχει και έλλειψη παροχής δημόσιων υπηρεσιών, αναφέρει η wikipedia*.
'Οταν αυτό συμβαίνει τότε :
α. εξαπλώνεται η διαφθορά κι η εγκληματικότητα ,
β. προκύπτει παρέμβαση διάφορων non-state actors* δηλαδή μη κρατικών παραγόντων, μη κυβερνητικών οργανώσεων (nongovernmental organizations). {Οι οποίες συχνά-πυκνά έχουν κρυφή Ατζέντα, εξυπηρετούν τα πολιτικο-οικονομο-στρατιωτικά συμφέροντα των κεφαλαίων που τις κατασκεύασαν και τις διοικούν , είναι πιθανά βλαβερές γιά τα συμφέροντα του τόπου, και ασκούν υπό σκιάν επιρροή, εν αγνοία των πολιτών και του Συντάγματος της χώρας },
γ. εμφανίζονται πρόσφυγες,
δ. ακούσιες μετακινήσεις πληθυσμών,
ε. οξεία οικονομική ύφεση και τέλος
στ. παρεισφρύει κίνδυνος σημαντικών γεωπολιτικών συνεπειών.
Χρειάζεται άνοιγμα ψυχής κι αποκόλληση αγκυλώσεων.Οι καιροί έχουν αλλάξει τόσο πολύ! Καμμιά παληά περιγραφή/αφήγηση δεν τους αγγίζει σε βάθος πιά. 'Ετσι αποκλείεται κι η δυνατότης εξεύρεσης φρέσκων λύσεων γιά τα παρόντα και κυρίως επερχόμενα δεινά.
'Οσον αφορά στο τρισμέγιστο θέμα των μαθητικών παρελάσεων φαίνεται πώς το κόλλημα επικάθεται στα εξής δύο σκέλη.
Πρώτον: Είναι φασιστικό, εθνικιστικό κατάλοιπο. Καταπιέζει την ελεύθερη έκφραση της νεολαίας.
Δεύτερον:Είναι εκδήλωση μνήμης και τιμής για την ιστορία του τόπου. Εμπνέει ιδανικά στην νεολαία.
Μιά σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο έδωσε αρκετές άλλες διαστάσεις στο θέμα, υπερβαίνουσες σε ουσία και χωροχρονικά μεγέθη τα δύο αυτά σκέλη.Πραγματικά, τα καθιστά τουλάχιστον καχεκτικά.
Φαίνεται λοιπόν πώς οι παρελάσεις έχουν πνοή χιλιάδων χρόνων και ρίζες εκατοντάδων κοινωνικών, κλιματικών, περιβαλλοντικών, γεωργικών, ιστορικών, θρησκευτικών, αθλητικών, ιατρικών αιτίων, στην πλειοψηφία τους χαρμόσυνων και ζωφόρων, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη, στην Ασία, στην Αφρική.
Στην Ελλάδα είχαμε τα Πύθια,τα Ολύμπια, τα Ηραία, τα Ηράκλεια ,τα Βοηδρόμια, τα Αιάνθια, τα Βραυρώνια ,τα Πλυντήρια και άλλα πολλά...'Ολα όμως, κατ΄ αρχήν αφιερωμένα στην καλλιέργεια κι εφαρμογή της "Συναίνεσης γιά την Ειρήνη" και στην επιβολή της sine qua non, περίφημης Εκεχειρίας. 'Ολα αυτά περιελάμβαναν και εναρκτήριες, τουλάχιστον, Πομπές!
Στα Παναθήναια*, η Πομπή -επειδή έτσι λέγανε την παρέλαση τότε- ξεκινούσε από τον Κεραμεικό και κατέληγε στην Ακρόπολη.Οι συμμετέχοντες άνδρες, γυναίκες παιδιά, ακολουθούσαν με ρυθμούς μουσικής, με ιδιαίτερες ενδυμασίες, με συγκεκριμένα σύμβολα, με προκαθορισμένο τυπικό, με τελετουργικό κοινά προεπιλεγμένο.
Ήταν ένα μεγάλο δρώμενο, μιά θεατρική πράξη διαρκείας ωρών, ένας τρόπος επικοινωνίας, συνεργασίας, ανταλλαγής απόψεων, καλλιτεχνικής έκφρασης. Δημιουργία μιάς πλατφόρμας κοινότητας κι άρα αμοιβαίας κατανόησης, κατάλυσης πιθανών στενών τοπικιστικών εντάσεων ή αντιπαραθέσεων.Τόπος γνωριμιών και ζημώσεων. Διασκέδαζαν, τραγούδαγαν, χόρευαν, έτρωγαν συνομιλούσαν. Πολλές πτυχές στο ίδιο θέμα.
Το ίδιο ακριβώς , παραλλασσόμενο μόνο ως προς τους γεωφυσικούς και χαρακτηριστικά τοπικούς, πολιτισμικούς λόγους, συνέβαινε στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέχρι την Ιρλανδία.
Οι Κέλτες, οι Γαλάτες, οι Τεύτονες με τους Δρουΐδες τους οργάνωναν, κατά την εποχή, τελετουργικές Πομπές κι αυτοί , με κατεύθυνση τα δάση και τους αγρούς γιά συλλογή βοτάνων και για γεωργικές καλλιέργειες, που οι κάτοικοι των γύρω χωριών απολάμβαναν να παρακολουθούν και να συμμετέχουν.
Στην Ασία είναι άπειρες οι γεννεσιουργές αιτίες γιά Γιορτές και τις συμπεριμβανόμενες Πομπές-Παρελάσεις.Οι ευφυείς και κερδοφόροι τουριστικοί επιχειρηματίες φροντίζουν να αναδεικνύουν πολλές από αυτές και στον υπόλοιπο κόσμο.
Το "Holi spring festival" στην India , Nepal κλπ., είναι το festival of colours ή "the festival of sharing love", με παράδοση βαθειά μέσα στο χιλιάδων χρόνων παρελθόν τους. Kι ακόμα
το Diwalι, το "Festival of Lights" που σηματοδοτεί τον ερχομό του Καινούργιου Χρόνου, Το "Onam, harvest festival, rich in culture and heritage", κλπ.
Και τι να πεί κάποιος γιά τις μαγικές ονειρικές Πομπές μέσα στις ανθισμένες κερασιές με τα περίεργα ζώα του Ιαπωνικού ζωδιακού κύκλου να αναδεικνύονται μέσα από τα έργα του Akira Kurosawa στο έργο του "Dreams";The Beauty of a Procession (by Keely Isaak Meehan) in acclaimed, unforgetable Akira Kurosawa's Dreams *!
Τελειώνοντας δεν θα παραληφθεί η αναφορά και στα Αποκριάτικα ή Περιγελαστικά ή άλλα Αποτροπαϊκά του "κακού" ή Ακτιβιστικά δρώμενα και παρελάσεις, από τα οποία η Ελληνική Ζωή βρίθει!
Κι ακόμα να παρατηρήσω ότι η Πορεία Διαμαρτυρίας που ξεκινά από την Ομόνοια φθάνοντας εν πομπή-ήχω-και- συμβόλω (τα γνωστά μας πλακάτ), με μαμάδες, παιδάκια, καρότσια ,νέους και ηλικιωμένους, έξω από την Βουλή στο Σύνταγμα, δεν είναι παρά μιά μορφή παρέλασης!
Αν λοιπόν κάποιοι θέλουν να καταργούν Μορφές Κοινωνικής 'Εκφρασης, ας προτείνουν δημιουργικά με τί προτίθενται να τις 'ανταλλάξουν'. Αν πρόκειται να σπάμε τα πιάτα που κληρονομήσαμε απ΄την γιαγιά, να πάμε τουλάχιστον στα μπουζούκια να "το γλεντήσουμε" κι όλας!
Κι αν αποφασίσουμε ότι γουστάρουμε να σπάμε πιάτα στην πλάτη των άλλων, ας ανοίξουμε κανά δυό εργοστάσια κατασκευής πιάτων τουλάχιστον κι ας μεριμνήσουμε γιά το κόστος !
Αλλιώς θάχουν δίκιο να μας υποτιμούν, να μας αποκαλούν βάρβαρους και μήπως και προσβληθούν κιόλα!' Ομως εμείς δεν το θέλουμε αυτό! Εμείς για να σπάσουμε αγκυλώσεις δουλεύουμε , όχι γιά να μηχανευθούμε φρέσκες και να ενσταλλάξουμε στερέωση στις παληές!
Καλός ο μινιμαλισμός, κάποιες φορές. 'Ομως πολύ συχνά καταντά αποστεγνωμένος, αφυδατωμένος πέραν του ανεκτού, σκληρός και στενός τόπος και τρόπος έκφρασης ! Αν δε στο επιβάλουν με ψευδείς, αβάσιμες, απαίδευτες, αψυχολόγητες σε βάθος μέλλοντος και παρελθόντος αιτιολογίες, καταντά τόσο στείρο γιά την ψυχή όσο ο χιτλερισμός κι ο σταλινισμός!Δυστοπίες!
Μαρία Λ. Πελεκανάκη
ΥΓ.
'Επειδή λοιπόν πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με τα επερχόμενα δεινά, νομίζω πως η ευγενής άμεση Παραίτηση των προαναφερομένων υπουργών είναι απαραίτητη!
(Προφανώς βέβαια εν τη ελπίδι ότι οι αντικαταστάτες είναι αγαπητικότεροι κι αληθινότεροι γιά τον μέσο Έλληνα,
γιατί το "σοφώτεροι των απερχομένων", το βλέπω λίγο χλωμό!)μ.λ.π.
From Wikipedia, the free encyclopedia*
This article is about the political state. For other uses, see Failed state (disambiguation).
"State collapse" redirects here. For the quantum mechanics phenomenon, see wave function collapse.
"Failed government" redirects here. It is not to be confused with government failure.
A failed state is a political body that has disintegrated to a point where basic conditions and responsibilities of a sovereign government no longer function properly. Likewise, when a nation weakens and its standard of living declines, it introduces the possibility of governmental collapse. The Fund for Peace characterizes a failed state as having the following characteristics:
Loss of control of its territory, or of the monopoly on the legitimate use of physical force therein
Erosion of legitimate authority to make collective decisions
Inability to provide public services
Inability to interact with other states as a full member of the international community
Common characteristics of a failing state include a central government so weak or ineffective that it has little practical control over much of its territory and there is a non-provision of public services. When this happens widespread corruption and criminality, the intervention of non-state actors, the appearance of refugees and the involuntary movement of populations, and sharp economic decline can occur.[1]
The level of government control required to avoid being considered a failed state varies considerably amongst authorities.[2] Furthermore, the declaration that a state has "failed" is generally controversial and, when made authoritatively, may carry significant geopolitical consequences.[2]
non-state actors*
"....inimical to human rights, as evinced by state obligations to prevent or respond to such violations and to protect rights, explains why several authors discuss if a human rights framework that ignores the need to directly protect individuals from nonstate actors is flawed and fails to uphold its foundation: human dignity. Altogether, although they have acquired greater power and formal relevance, nonstate actors have impacted international law and participated in international legal processes throughout history, which explains why state-exclusivist approaches to international law and international relations are deficient and the study of nonstate actors and their interaction with multiple international legal dimensions and processes is called for. The importance of nonstate actors and the possibility that they might be addressees of international law makes it troublesome to consider that they are irrelevant for international law. Moreover, given their power, participation, influence, and impact on legal interests and processes, some nonstate entities are properly referred to as actors. Furthermore, they may have direct, indirect, formal, or informal impact on such legal processes as..."
The Beauty of a Procession (by Keely Isaak Meehan) in acclaimed Akira Kurosawa's Dreams,
Τα μεγάλα Παναθήναια*
Αριστοτέλης Π. Κουρτίδης, Γεράσιμος Κονιδάρης
[ Ένα παιδί, στην αρχαία Αθήνα, περιγράφει την πιο μεγάλη γιορτή της πόλης. ]
Ξημέρωσε η μεγάλη μέρα. Τα Παναθήναια άρχισαν από το πρωί με αγώνες ιππικούς, κοντά στον Ιλισό.
Οι πλουσιότεροι Αθηναίοι είχαν στείλει εκεί τα καλύτερα άλογά τους. Τα οδηγούσαν οι γιοι τους, αν ήταν έφηβοι. Και ο Λεωκράτης έστειλε έξι άλογα θαυμάσια. Ο φίλος μου ο Κλεισθένης ήταν λυπημένος, που δεν ήταν ακόμη δεκαοχτώ χρονών, για ν’ αγωνιστεί με τα πατρικά του άλογα.
Με πόση χάρη καβαλίκεψαν οι όμορφοι νέοι τα περήφανα άλογά τους! Και πόσο εύκολα τα οδηγούσαν, γιατί ήσαν έξυπνα και καταλάβαιναν μ’ ευκολία τι θέλει ο καβαλάρης τους.
Ανυπομονούσαν να παραβγούν στο τρέξιμο. Κρατούσαν τα κεφάλια τους ψηλά, τα μάτια τους έβγαζαν φλόγες. Με αυτιά ολόρθα στέκονταν στη σειρά και περίμεναν ν’ ακούσουν τη σάλπιγγα για να ορμήσουν.
Αργούσε η σάλπιγγα, και αυτά στενοχωριούνταν· δάγκαναν τα χαλινάρια τους, κινούσαν τη χαίτη τους και χτυπούσαν το χώμα με τα λεπτά και δυνατά τους πόδια. Πολλά χλιμίντριζαν κι έδειχναν έτσι τη στενοχώρια τους.
Έξαφνα ακούστηκε το σάλπισμα, και άρχισε ο αγώνας. Τα φιλότιμα ζώα λες και πετούν. Το χώμα μόλις το αγγίζουν. Τα πέταλά τους βγάζουν σπίθες. Θαρρείς πως είναι ένα σώμα με τον καβαλάρη και μια θέληση έχουν και οι δυο, πώς να κερδίσουν το βραβείο της νίκης.
Από μικρό παιδί αγαπούσα τ’ άλογα· μα εκείνη την ημέρα τα λάτρευα. Ο πατέρας μου, βλέποντας την αγάπη μου και τον ενθουσιασμό μου, μου φανέρωσε ένα μυστικό. Μου είπε πως μεγάλωνε για μένα ένα πολύ όμορφο πουλαράκι. Από τη χαρά μου άρπαξα το χέρι του και του το φίλησα. Δεν του είπα όμως λέξη, γιατί όλη μου η προσοχή ήταν στ’ άλογα που έτρεχαν.
Κι εγώ, όπως και όλος ο άλλος κόσμος, με καρδιοχτύπι περιμέναμε το αποτέλεσμα. Περιμέναμε να δούμε ποιος θα ήταν ο ευτυχισμένος που θα έπαιρνε το βραβείο σ’ αυτό το αγώνισμα. Όλοι ελπίζαμε πως θα νικούσαν τ’ άλογα του Λεωκράτη· και οι ελπίδες μας βγήκαν αληθινές. Από τα έξι άλογά του, τα πέντε νίκησαν.
Ύστερα από τους ιππικούς αγώνες, άρχισαν τ’ άλλα αγωνίσματα, το πάλεμα, το τρέξιμο, το πήδημα, ο δίσκος, το κοντάρι. Το σχολείο μας επήρε τέσσερα πρώτα βραβεία. Ο Θεαγένης νίκησε στο κοντάρι, ο Κλεισθένης στο δίσκο, ο Λυκίδας στο πάλεμα κι εγώ στο τρέξιμο. Ένα όμορφο στεφάνι, καμωμένο με κλαδιά από την ιερή ελιά της Αθηνάς κι ένα θαυμάσιο πήλινο αγγείο με λάδι από την ίδια ελιά, ήταν το βραβείο της νίκης μας.
Ύστερα άρχισαν οι μουσικοί αγώνες στο Ωδείο, κάτω από την Ακρόπολη. Και σ’ αυτούς δεν έμεινε πίσω το σχολείο μας· νίκησε ο Κλεισθένης και πήρε το στεφάνι. Εγώ πήρα τον πρώτο έπαινο.
Το πιο ωραίο μέρος στη μεγάλη αυτή γιορτή ήταν η πομπή. Τρέξαμε κι εμείς γρήγορα να πιάσουμε θέση, για να δούμε καλά.
Χιλιάδες κόσμος ξεκινούσε από τον Κεραμεικό, να φέρει ώς την Ακρόπολη τον νέο πέπλο της θεάς.
Δεν είχαν δει τα μάτια μου ώς τότε τέτοιο αριστούργημα. Τον πέπλο αυτόν τον είχαν υφάνει τα καλύτερα κορίτσια της Αθήνας και είχαν κεντήσει απάνω με τέχνη μεγάλα κατορθώματα της θεάς.
Εμπρός εμπρός στην πομπή ήταν πολλές σειρές κορίτσια από τις αριστοκρατικές οικογένειες. Ήταν ντυμένα όμορφα και φορούσαν στεφάνια από κρίνους στα κεφάλια τους. Με τ’ άσπρα τους χέρια βαστούσαν στο κεφάλι τους από ένα πανεράκι, που είχε μέσα όσα χρειάζονταν για τη θυσία.
Έπειτα έρχονταν άλλες σειρές κορίτσια, που οι γονείς τους δεν ήταν ντόπιοι Αθηναίοι. Αυτά κρατούσαν τα καπέλα και τις ομπρέλες των Αθηναίων παρθένων που πήγαιναν μπροστά τους.
Πίσω από τα κορίτσια ακολουθούσαν γέροι σοβαροί, που οι άσπρες γενειάδες τους κυμάτιζαν απάνω στους καθαρούς χιτώνες τους. Φορούσαν στο κεφάλι τους στεφάνι από άσπρα τριαντάφυλλα και είχαν στα χέρια τους κλωνάρια από ελιά.
Έπειτα απ’ αυτούς έρχονταν πολλές σειρές από ωραίους ανθοστολισμένους άντρες· ήταν όλοι ψηλοί, λεβέντες, και κρατούσαν λόγχες κι ασπίδες, σα να πήγαιναν στον πόλεμο.
Πίσω απ’ αυτούς ακολουθούσαν οι έφηβοι, παλικάρια δεκαοχτώ χρονών, ντυμένοι πολύ όμορφα, άλλοι καβάλα σε ωραία άλογα και άλλοι πεζοί.
Τελευταία έρχονταν πολλές σειρές παιδιά, όλα καλοκαμωμένα· φορούσαν στενό χιτώνα και στο κεφάλι στεφάνι από τριαντάφυλλα.
Ύστερα ήταν οι αντιπρόσωποι, που έστειλαν οι αποικίες επίτηδες για την πομπή.
Κάθε συντροφιά έψελνε τον ύμνο στη θεά. Πίσω από τους ξένους ακολουθούσαν μουσικοί, που έπαιζαν κιθάρες και αυλούς, και ύστερα οι τραγουδιστές, που τραγουδούσαν με γλυκιά φωνή.
Έπειτα απ’ όλα αυτά, ερχόταν ένα παράξενο πλοίο, που το κουνούσαν ρόδες κρυμμένες. Στο κατάρτι του ήταν απλωμένος σαν πανί ο νέος πέπλος της θεάς.
Η πομπή προχωρούσε στην Ακρόπολη σιγά σιγά και με μεγαλοπρέπεια. Στα πεζοδρόμια δεξιά κι αριστερά στέκονταν χιλιάδες κόσμος κι έραιναν με λουλούδια τον ιερό πέπλο της θεάς.
Έτσι φτάσαμε κάτω από την Ακρόπολη. Το ιερό πλοίο σταμάτησε· και τον πέπλο της θεάς τον πήραν τα κορίτσια με μεγάλη ευλάβεια.
Η πομπή ανέβηκε τότε στην Ακρόπολη. Οι ωραιότερες παρθένες μπήκαν στο ναό της Αθηνάς, τον Παρθενώνα, και πήγαν να κρεμάσουν τον πέπλο στο βωμό της θεάς.
Νομίζω πως βλέπω ακόμη τον άρχοντα της πολιτείας να παίρνει από τα χέρια των παρθένων τον ιερό πέπλο και να τον προσφέρει στη θεά.
Το βράδυ πήγα μαζί με τους γονείς μου στη λαμπαδοδρομία των εφήβων. Ο πρώτος έφηβος ανάβει τη λαμπάδα του από το βωμό, και τρέχοντας δίνει τη φλόγα στο δεύτερο, ο δεύτερος στον τρίτο, κι έτσι ώς
Η λαμπαδοδρομία είναι από τις ωραιότερες διασκεδάσεις που μπορεί κανείς να χαρεί στη ζωή του.
Η μεγάλη γιορτή της θεάς κράτησε τέσσερεις μέρες.
Την τελευταία έσφαξαν χιλιάδες πρόβατα και βόδια, έστρωσαν μεγάλα τραπέζια μέσα σε δημόσιους κήπους κι όλος ο λαός έφαγε και ήπιε. Ύστερα άρχισαν οι μουσικές, τα τραγούδια και οι χοροί, και κράτησαν ώς το πρωί.
(από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίωv)
*The Beauty of a Procession (by Keely Isaak Meehan)
in acclaimed Akira Kurosawa's Dreams,1990.
Στα καλά καθούμενα ο στόλος του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, χωρίς την έγκριση του Ελληνικού λαού. Χωρίς καμία σχετική, προϋπάρχουσα προεκλογική εξαγγελία ή ενημέρωση ή ερώτηση στον ψηφοφόρο γιά μιά τέτοια έλευση- και ενώ το NATO σιωπηλά και ύπουλα αποδέχεται τις Τουρκικές αιτιολογίες, και πάλι χωρίς την συμμετοχή του Ελληνικού λαού!
'Ολα τα ακραία που συμβαίνουν στην εσωτερική διοίκηση, στην διπλωματία, στην εσωτερική/εξωτερική ασφάλεια.
Η άνευ ουσίας δουλοπρεπής στα αλλότρια κι επιθετική στα ημέτερα, αριστερά επιδαψιλευμένη, πολιτική ορθότης.
Ο απερίσκεπτος και αβαθούς συμπόνιας ανθρωπισμός των πρακτορευομένων/πρακτορευουσών ΜΚΟ η/και πολιτικών ομάδων.
Οι ωρολογιακές βόμβες άλλων ηθών κι εθίμων , φρικτών και αιμοπτυσικών, σχεδόν ξεχασμένων ασθενειών του παρελθόντος, καθώς και οξύτατων στερητικών συνδρόμων, των οπιακά εξαρτημένων και ΝΑΤΟϊκά στρατιωτικά, κακοήθως εκπαιδευμένων καθώς κι όλα τα προαναφερόμενα, γεννούν κι εξαπλώνουν αυτήν την επικρεμάμενη λοιμώδη "νέφωση", την έτοιμη δι ασήμαντον αφορμήν, να επικαλύψει την χώρα.
Και τότε οι ειδήμονες θα πούν : Α! Μα εδώ βρίσκεται ένα "εκπεσόν κράτος", a "failed state"! Και θα τοποθετήσουν την σχετική ταμπέλα στο μέτωπο της επιβίωσης και του μέλλοντός μας.
Αυτή είναι η τωρινή μας κατάσταση!Καθόλου ενθαρρυντική γιά την επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας και της κοινωνικής μας αρμονίας .
Αυτοί δε οι υπουργοί, Τασία Χριστοδουλοπούλου, Νίκος Φίλης, Αριστείδης Μπαλτάς, Νίκος Ξυδάκης, Θεανώ Φωτίου, Αλέκος Φλαμπουράρης, Σία Αναγνωστοπούλου, κλπ., κλπ., κι αυτός ο πρωθυπουργός εν τέλει, υπακούνε σε κάποιους ρυθμούς άγνωστους στον μέσο πολίτη, ανοίκειους στο κοινό αίσθημα , πρωτόγνωρους!
Είναι ορατή μία υπαρκτή επιδίωξη αποσάθρωσης της λαϊκής κληρονομιάς, του παραδοσιακού πλούτου του τόπου, παραφθοράς της ιστορίας ακόμα και της πρόσφατης, που όμως ευτυχώς την έχουμε ολόσωμη στα κύτταρα της μνήμης, από τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, όλων των πολιτικών αποχρώσεων και διαφορετικής οπτικής γωνίας που αυτοί έκφραζαν, αλλά όμως το σώμα της μνήμης παραμένει χειροπιαστό!
Μερικές φορές διαπιστώνεις ότι η επιδίωξη κατεδάφισης δομών και κοινού λόγου βάλλοντας αλλοπρόσαλλα ή ιδεοληπτικά, υπερβαίνει και αυτές τις έξωθεν, διεθνείς κακοήθεις πιέσεις! Κακορίζικα, βάζει άσχετα, κωμικο-θλιβερά αυτογκόλ!
Απλό γελοίο παράδειγμα η μετατροπή του τίτλου: "Η Εφημερίς της Κυβερνήσεως" σε "Η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως"! 'Η, η περίλαμπρη οικονομική πρόταση μετατροπής της Ειδομένης σε "Επενδυτικό Φόρουμ"! Να μην αναφερθούμε κάν στο άλλο, το υπέρμετρα κωμικο-τραγικό θέμα των επίσημων διερμηνέων του κράτους κατά την διάρκεια διεθνών κυβερνητικών δρώμενων."Τα παλλόμενα πέη" και οι "Ουρλιάζουσες, εκσφενδονιζόμενες γάτες", κ.ο.κ.!
Χωρίς συνοχή, χωρίς στρατηγική, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς συντονισμό. Εκτός κι αν αυτές οι δράσεις δεν είναι προϊόντα επιπολαιότητας αλλά κάποιας επικίνδυνης στόχευσης. Εξ ίσου ατυχές το αποτέλεσμα, ούτως ή άλλως!
Τα γεγονότα μοιάζουν να υπερβαίνουν την απειρία , την διάχυτη ανικανότητα του διοικείν, και προβάλλουν μιάν ενδοκυβερνητική κενότητα εσωτερικών πόρων κι αποθεμάτων. Ένδεια ψυχικού πλούτου, διάκρισης κι επιλεκτικής ικανότητας,ολοένα παραλλήλως κατρακυλώντας προς τον πολυπόθητό τους αφελληνισμό. Τι παρόραμα κι αυτό!(Ή μήπως οξεία εσώτερη αποστροφή έλκουσα το ψυχαναλυτικό ενδιαφέρον;!)
Αυτή είναι η τωρινή μας κατάσταση!Καθόλου ενθαρρυντική γιά την επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας και της κοινωνικής μας ανέλιξης κι αρμονίας. Εφόσον τα προσδιοριστικά χαρακτηριστικά ενός εκπίπτοντος κι όχι εκπεσόντος -θέλω να πιστεύω- κράτους, καραδοκούν απροκάλυπτα στην γωνία.
Αυτά τα κοινά χαρακτηριστικά ενός "εκπεσόντος κράτους", αποτυχόντος κράτους, (διαλυμένου, χρεοκοπημένου ) περιλαμβάνουν μιά αδύνατη ή αναποτελεσματική κεντρική κυβέρνηση , η οποία εξασκεί μικρό ουσιαστικό έλεγχο στο μεγαλύτερο τμήμα της επικράτειάς της, όπου υπάρχει και έλλειψη παροχής δημόσιων υπηρεσιών, αναφέρει η wikipedia*.
'Οταν αυτό συμβαίνει τότε :
α. εξαπλώνεται η διαφθορά κι η εγκληματικότητα ,
β. προκύπτει παρέμβαση διάφορων non-state actors* δηλαδή μη κρατικών παραγόντων, μη κυβερνητικών οργανώσεων (nongovernmental organizations). {Οι οποίες συχνά-πυκνά έχουν κρυφή Ατζέντα, εξυπηρετούν τα πολιτικο-οικονομο-στρατιωτικά συμφέροντα των κεφαλαίων που τις κατασκεύασαν και τις διοικούν , είναι πιθανά βλαβερές γιά τα συμφέροντα του τόπου, και ασκούν υπό σκιάν επιρροή, εν αγνοία των πολιτών και του Συντάγματος της χώρας },
γ. εμφανίζονται πρόσφυγες,
δ. ακούσιες μετακινήσεις πληθυσμών,
ε. οξεία οικονομική ύφεση και τέλος
στ. παρεισφρύει κίνδυνος σημαντικών γεωπολιτικών συνεπειών.
Χρειάζεται άνοιγμα ψυχής κι αποκόλληση αγκυλώσεων.Οι καιροί έχουν αλλάξει τόσο πολύ! Καμμιά παληά περιγραφή/αφήγηση δεν τους αγγίζει σε βάθος πιά. 'Ετσι αποκλείεται κι η δυνατότης εξεύρεσης φρέσκων λύσεων γιά τα παρόντα και κυρίως επερχόμενα δεινά.
'Οσον αφορά στο τρισμέγιστο θέμα των μαθητικών παρελάσεων φαίνεται πώς το κόλλημα επικάθεται στα εξής δύο σκέλη.
Πρώτον: Είναι φασιστικό, εθνικιστικό κατάλοιπο. Καταπιέζει την ελεύθερη έκφραση της νεολαίας.
Δεύτερον:Είναι εκδήλωση μνήμης και τιμής για την ιστορία του τόπου. Εμπνέει ιδανικά στην νεολαία.
Μιά σύντομη έρευνα στο διαδίκτυο έδωσε αρκετές άλλες διαστάσεις στο θέμα, υπερβαίνουσες σε ουσία και χωροχρονικά μεγέθη τα δύο αυτά σκέλη.Πραγματικά, τα καθιστά τουλάχιστον καχεκτικά.
Φαίνεται λοιπόν πώς οι παρελάσεις έχουν πνοή χιλιάδων χρόνων και ρίζες εκατοντάδων κοινωνικών, κλιματικών, περιβαλλοντικών, γεωργικών, ιστορικών, θρησκευτικών, αθλητικών, ιατρικών αιτίων, στην πλειοψηφία τους χαρμόσυνων και ζωφόρων, όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά στην Ευρώπη, στην Ασία, στην Αφρική.
Στην Ελλάδα είχαμε τα Πύθια,τα Ολύμπια, τα Ηραία, τα Ηράκλεια ,τα Βοηδρόμια, τα Αιάνθια, τα Βραυρώνια ,τα Πλυντήρια και άλλα πολλά...'Ολα όμως, κατ΄ αρχήν αφιερωμένα στην καλλιέργεια κι εφαρμογή της "Συναίνεσης γιά την Ειρήνη" και στην επιβολή της sine qua non, περίφημης Εκεχειρίας. 'Ολα αυτά περιελάμβαναν και εναρκτήριες, τουλάχιστον, Πομπές!
Στα Παναθήναια*, η Πομπή -επειδή έτσι λέγανε την παρέλαση τότε- ξεκινούσε από τον Κεραμεικό και κατέληγε στην Ακρόπολη.Οι συμμετέχοντες άνδρες, γυναίκες παιδιά, ακολουθούσαν με ρυθμούς μουσικής, με ιδιαίτερες ενδυμασίες, με συγκεκριμένα σύμβολα, με προκαθορισμένο τυπικό, με τελετουργικό κοινά προεπιλεγμένο.
Ήταν ένα μεγάλο δρώμενο, μιά θεατρική πράξη διαρκείας ωρών, ένας τρόπος επικοινωνίας, συνεργασίας, ανταλλαγής απόψεων, καλλιτεχνικής έκφρασης. Δημιουργία μιάς πλατφόρμας κοινότητας κι άρα αμοιβαίας κατανόησης, κατάλυσης πιθανών στενών τοπικιστικών εντάσεων ή αντιπαραθέσεων.Τόπος γνωριμιών και ζημώσεων. Διασκέδαζαν, τραγούδαγαν, χόρευαν, έτρωγαν συνομιλούσαν. Πολλές πτυχές στο ίδιο θέμα.
Το ίδιο ακριβώς , παραλλασσόμενο μόνο ως προς τους γεωφυσικούς και χαρακτηριστικά τοπικούς, πολιτισμικούς λόγους, συνέβαινε στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέχρι την Ιρλανδία.
Οι Κέλτες, οι Γαλάτες, οι Τεύτονες με τους Δρουΐδες τους οργάνωναν, κατά την εποχή, τελετουργικές Πομπές κι αυτοί , με κατεύθυνση τα δάση και τους αγρούς γιά συλλογή βοτάνων και για γεωργικές καλλιέργειες, που οι κάτοικοι των γύρω χωριών απολάμβαναν να παρακολουθούν και να συμμετέχουν.
Στην Ασία είναι άπειρες οι γεννεσιουργές αιτίες γιά Γιορτές και τις συμπεριμβανόμενες Πομπές-Παρελάσεις.Οι ευφυείς και κερδοφόροι τουριστικοί επιχειρηματίες φροντίζουν να αναδεικνύουν πολλές από αυτές και στον υπόλοιπο κόσμο.
Το "Holi spring festival" στην India , Nepal κλπ., είναι το festival of colours ή "the festival of sharing love", με παράδοση βαθειά μέσα στο χιλιάδων χρόνων παρελθόν τους. Kι ακόμα
το Diwalι, το "Festival of Lights" που σηματοδοτεί τον ερχομό του Καινούργιου Χρόνου, Το "Onam, harvest festival, rich in culture and heritage", κλπ.
Και τι να πεί κάποιος γιά τις μαγικές ονειρικές Πομπές μέσα στις ανθισμένες κερασιές με τα περίεργα ζώα του Ιαπωνικού ζωδιακού κύκλου να αναδεικνύονται μέσα από τα έργα του Akira Kurosawa στο έργο του "Dreams";The Beauty of a Procession (by Keely Isaak Meehan) in acclaimed, unforgetable Akira Kurosawa's Dreams *!
Τελειώνοντας δεν θα παραληφθεί η αναφορά και στα Αποκριάτικα ή Περιγελαστικά ή άλλα Αποτροπαϊκά του "κακού" ή Ακτιβιστικά δρώμενα και παρελάσεις, από τα οποία η Ελληνική Ζωή βρίθει!
Κι ακόμα να παρατηρήσω ότι η Πορεία Διαμαρτυρίας που ξεκινά από την Ομόνοια φθάνοντας εν πομπή-ήχω-και- συμβόλω (τα γνωστά μας πλακάτ), με μαμάδες, παιδάκια, καρότσια ,νέους και ηλικιωμένους, έξω από την Βουλή στο Σύνταγμα, δεν είναι παρά μιά μορφή παρέλασης!
Αν λοιπόν κάποιοι θέλουν να καταργούν Μορφές Κοινωνικής 'Εκφρασης, ας προτείνουν δημιουργικά με τί προτίθενται να τις 'ανταλλάξουν'. Αν πρόκειται να σπάμε τα πιάτα που κληρονομήσαμε απ΄την γιαγιά, να πάμε τουλάχιστον στα μπουζούκια να "το γλεντήσουμε" κι όλας!
Κι αν αποφασίσουμε ότι γουστάρουμε να σπάμε πιάτα στην πλάτη των άλλων, ας ανοίξουμε κανά δυό εργοστάσια κατασκευής πιάτων τουλάχιστον κι ας μεριμνήσουμε γιά το κόστος !
Αλλιώς θάχουν δίκιο να μας υποτιμούν, να μας αποκαλούν βάρβαρους και μήπως και προσβληθούν κιόλα!' Ομως εμείς δεν το θέλουμε αυτό! Εμείς για να σπάσουμε αγκυλώσεις δουλεύουμε , όχι γιά να μηχανευθούμε φρέσκες και να ενσταλλάξουμε στερέωση στις παληές!
Καλός ο μινιμαλισμός, κάποιες φορές. 'Ομως πολύ συχνά καταντά αποστεγνωμένος, αφυδατωμένος πέραν του ανεκτού, σκληρός και στενός τόπος και τρόπος έκφρασης ! Αν δε στο επιβάλουν με ψευδείς, αβάσιμες, απαίδευτες, αψυχολόγητες σε βάθος μέλλοντος και παρελθόντος αιτιολογίες, καταντά τόσο στείρο γιά την ψυχή όσο ο χιτλερισμός κι ο σταλινισμός!Δυστοπίες!
Μαρία Λ. Πελεκανάκη
ΥΓ.
'Επειδή λοιπόν πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με τα επερχόμενα δεινά, νομίζω πως η ευγενής άμεση Παραίτηση των προαναφερομένων υπουργών είναι απαραίτητη!
(Προφανώς βέβαια εν τη ελπίδι ότι οι αντικαταστάτες είναι αγαπητικότεροι κι αληθινότεροι γιά τον μέσο Έλληνα,
γιατί το "σοφώτεροι των απερχομένων", το βλέπω λίγο χλωμό!)μ.λ.π.
From Wikipedia, the free encyclopedia*
This article is about the political state. For other uses, see Failed state (disambiguation).
"State collapse" redirects here. For the quantum mechanics phenomenon, see wave function collapse.
"Failed government" redirects here. It is not to be confused with government failure.
A failed state is a political body that has disintegrated to a point where basic conditions and responsibilities of a sovereign government no longer function properly. Likewise, when a nation weakens and its standard of living declines, it introduces the possibility of governmental collapse. The Fund for Peace characterizes a failed state as having the following characteristics:
Loss of control of its territory, or of the monopoly on the legitimate use of physical force therein
Erosion of legitimate authority to make collective decisions
Inability to provide public services
Inability to interact with other states as a full member of the international community
Common characteristics of a failing state include a central government so weak or ineffective that it has little practical control over much of its territory and there is a non-provision of public services. When this happens widespread corruption and criminality, the intervention of non-state actors, the appearance of refugees and the involuntary movement of populations, and sharp economic decline can occur.[1]
The level of government control required to avoid being considered a failed state varies considerably amongst authorities.[2] Furthermore, the declaration that a state has "failed" is generally controversial and, when made authoritatively, may carry significant geopolitical consequences.[2]
non-state actors*
"....inimical to human rights, as evinced by state obligations to prevent or respond to such violations and to protect rights, explains why several authors discuss if a human rights framework that ignores the need to directly protect individuals from nonstate actors is flawed and fails to uphold its foundation: human dignity. Altogether, although they have acquired greater power and formal relevance, nonstate actors have impacted international law and participated in international legal processes throughout history, which explains why state-exclusivist approaches to international law and international relations are deficient and the study of nonstate actors and their interaction with multiple international legal dimensions and processes is called for. The importance of nonstate actors and the possibility that they might be addressees of international law makes it troublesome to consider that they are irrelevant for international law. Moreover, given their power, participation, influence, and impact on legal interests and processes, some nonstate entities are properly referred to as actors. Furthermore, they may have direct, indirect, formal, or informal impact on such legal processes as..."
The Beauty of a Procession (by Keely Isaak Meehan) in acclaimed Akira Kurosawa's Dreams,
Τα μεγάλα Παναθήναια*
Αριστοτέλης Π. Κουρτίδης, Γεράσιμος Κονιδάρης
[ Ένα παιδί, στην αρχαία Αθήνα, περιγράφει την πιο μεγάλη γιορτή της πόλης. ]
Ξημέρωσε η μεγάλη μέρα. Τα Παναθήναια άρχισαν από το πρωί με αγώνες ιππικούς, κοντά στον Ιλισό.
Οι πλουσιότεροι Αθηναίοι είχαν στείλει εκεί τα καλύτερα άλογά τους. Τα οδηγούσαν οι γιοι τους, αν ήταν έφηβοι. Και ο Λεωκράτης έστειλε έξι άλογα θαυμάσια. Ο φίλος μου ο Κλεισθένης ήταν λυπημένος, που δεν ήταν ακόμη δεκαοχτώ χρονών, για ν’ αγωνιστεί με τα πατρικά του άλογα.
Με πόση χάρη καβαλίκεψαν οι όμορφοι νέοι τα περήφανα άλογά τους! Και πόσο εύκολα τα οδηγούσαν, γιατί ήσαν έξυπνα και καταλάβαιναν μ’ ευκολία τι θέλει ο καβαλάρης τους.
Ανυπομονούσαν να παραβγούν στο τρέξιμο. Κρατούσαν τα κεφάλια τους ψηλά, τα μάτια τους έβγαζαν φλόγες. Με αυτιά ολόρθα στέκονταν στη σειρά και περίμεναν ν’ ακούσουν τη σάλπιγγα για να ορμήσουν.
Αργούσε η σάλπιγγα, και αυτά στενοχωριούνταν· δάγκαναν τα χαλινάρια τους, κινούσαν τη χαίτη τους και χτυπούσαν το χώμα με τα λεπτά και δυνατά τους πόδια. Πολλά χλιμίντριζαν κι έδειχναν έτσι τη στενοχώρια τους.
Έξαφνα ακούστηκε το σάλπισμα, και άρχισε ο αγώνας. Τα φιλότιμα ζώα λες και πετούν. Το χώμα μόλις το αγγίζουν. Τα πέταλά τους βγάζουν σπίθες. Θαρρείς πως είναι ένα σώμα με τον καβαλάρη και μια θέληση έχουν και οι δυο, πώς να κερδίσουν το βραβείο της νίκης.
Από μικρό παιδί αγαπούσα τ’ άλογα· μα εκείνη την ημέρα τα λάτρευα. Ο πατέρας μου, βλέποντας την αγάπη μου και τον ενθουσιασμό μου, μου φανέρωσε ένα μυστικό. Μου είπε πως μεγάλωνε για μένα ένα πολύ όμορφο πουλαράκι. Από τη χαρά μου άρπαξα το χέρι του και του το φίλησα. Δεν του είπα όμως λέξη, γιατί όλη μου η προσοχή ήταν στ’ άλογα που έτρεχαν.
Κι εγώ, όπως και όλος ο άλλος κόσμος, με καρδιοχτύπι περιμέναμε το αποτέλεσμα. Περιμέναμε να δούμε ποιος θα ήταν ο ευτυχισμένος που θα έπαιρνε το βραβείο σ’ αυτό το αγώνισμα. Όλοι ελπίζαμε πως θα νικούσαν τ’ άλογα του Λεωκράτη· και οι ελπίδες μας βγήκαν αληθινές. Από τα έξι άλογά του, τα πέντε νίκησαν.
Ύστερα από τους ιππικούς αγώνες, άρχισαν τ’ άλλα αγωνίσματα, το πάλεμα, το τρέξιμο, το πήδημα, ο δίσκος, το κοντάρι. Το σχολείο μας επήρε τέσσερα πρώτα βραβεία. Ο Θεαγένης νίκησε στο κοντάρι, ο Κλεισθένης στο δίσκο, ο Λυκίδας στο πάλεμα κι εγώ στο τρέξιμο. Ένα όμορφο στεφάνι, καμωμένο με κλαδιά από την ιερή ελιά της Αθηνάς κι ένα θαυμάσιο πήλινο αγγείο με λάδι από την ίδια ελιά, ήταν το βραβείο της νίκης μας.
Ύστερα άρχισαν οι μουσικοί αγώνες στο Ωδείο, κάτω από την Ακρόπολη. Και σ’ αυτούς δεν έμεινε πίσω το σχολείο μας· νίκησε ο Κλεισθένης και πήρε το στεφάνι. Εγώ πήρα τον πρώτο έπαινο.
Το πιο ωραίο μέρος στη μεγάλη αυτή γιορτή ήταν η πομπή. Τρέξαμε κι εμείς γρήγορα να πιάσουμε θέση, για να δούμε καλά.
Χιλιάδες κόσμος ξεκινούσε από τον Κεραμεικό, να φέρει ώς την Ακρόπολη τον νέο πέπλο της θεάς.
Δεν είχαν δει τα μάτια μου ώς τότε τέτοιο αριστούργημα. Τον πέπλο αυτόν τον είχαν υφάνει τα καλύτερα κορίτσια της Αθήνας και είχαν κεντήσει απάνω με τέχνη μεγάλα κατορθώματα της θεάς.
Εμπρός εμπρός στην πομπή ήταν πολλές σειρές κορίτσια από τις αριστοκρατικές οικογένειες. Ήταν ντυμένα όμορφα και φορούσαν στεφάνια από κρίνους στα κεφάλια τους. Με τ’ άσπρα τους χέρια βαστούσαν στο κεφάλι τους από ένα πανεράκι, που είχε μέσα όσα χρειάζονταν για τη θυσία.
Έπειτα έρχονταν άλλες σειρές κορίτσια, που οι γονείς τους δεν ήταν ντόπιοι Αθηναίοι. Αυτά κρατούσαν τα καπέλα και τις ομπρέλες των Αθηναίων παρθένων που πήγαιναν μπροστά τους.
Πίσω από τα κορίτσια ακολουθούσαν γέροι σοβαροί, που οι άσπρες γενειάδες τους κυμάτιζαν απάνω στους καθαρούς χιτώνες τους. Φορούσαν στο κεφάλι τους στεφάνι από άσπρα τριαντάφυλλα και είχαν στα χέρια τους κλωνάρια από ελιά.
Έπειτα απ’ αυτούς έρχονταν πολλές σειρές από ωραίους ανθοστολισμένους άντρες· ήταν όλοι ψηλοί, λεβέντες, και κρατούσαν λόγχες κι ασπίδες, σα να πήγαιναν στον πόλεμο.
Πίσω απ’ αυτούς ακολουθούσαν οι έφηβοι, παλικάρια δεκαοχτώ χρονών, ντυμένοι πολύ όμορφα, άλλοι καβάλα σε ωραία άλογα και άλλοι πεζοί.
Τελευταία έρχονταν πολλές σειρές παιδιά, όλα καλοκαμωμένα· φορούσαν στενό χιτώνα και στο κεφάλι στεφάνι από τριαντάφυλλα.
Ύστερα ήταν οι αντιπρόσωποι, που έστειλαν οι αποικίες επίτηδες για την πομπή.
Κάθε συντροφιά έψελνε τον ύμνο στη θεά. Πίσω από τους ξένους ακολουθούσαν μουσικοί, που έπαιζαν κιθάρες και αυλούς, και ύστερα οι τραγουδιστές, που τραγουδούσαν με γλυκιά φωνή.
Έπειτα απ’ όλα αυτά, ερχόταν ένα παράξενο πλοίο, που το κουνούσαν ρόδες κρυμμένες. Στο κατάρτι του ήταν απλωμένος σαν πανί ο νέος πέπλος της θεάς.
Η πομπή προχωρούσε στην Ακρόπολη σιγά σιγά και με μεγαλοπρέπεια. Στα πεζοδρόμια δεξιά κι αριστερά στέκονταν χιλιάδες κόσμος κι έραιναν με λουλούδια τον ιερό πέπλο της θεάς.
Έτσι φτάσαμε κάτω από την Ακρόπολη. Το ιερό πλοίο σταμάτησε· και τον πέπλο της θεάς τον πήραν τα κορίτσια με μεγάλη ευλάβεια.
Η πομπή ανέβηκε τότε στην Ακρόπολη. Οι ωραιότερες παρθένες μπήκαν στο ναό της Αθηνάς, τον Παρθενώνα, και πήγαν να κρεμάσουν τον πέπλο στο βωμό της θεάς.
Νομίζω πως βλέπω ακόμη τον άρχοντα της πολιτείας να παίρνει από τα χέρια των παρθένων τον ιερό πέπλο και να τον προσφέρει στη θεά.
Το βράδυ πήγα μαζί με τους γονείς μου στη λαμπαδοδρομία των εφήβων. Ο πρώτος έφηβος ανάβει τη λαμπάδα του από το βωμό, και τρέχοντας δίνει τη φλόγα στο δεύτερο, ο δεύτερος στον τρίτο, κι έτσι ώς
Η λαμπαδοδρομία είναι από τις ωραιότερες διασκεδάσεις που μπορεί κανείς να χαρεί στη ζωή του.
Η μεγάλη γιορτή της θεάς κράτησε τέσσερεις μέρες.
Την τελευταία έσφαξαν χιλιάδες πρόβατα και βόδια, έστρωσαν μεγάλα τραπέζια μέσα σε δημόσιους κήπους κι όλος ο λαός έφαγε και ήπιε. Ύστερα άρχισαν οι μουσικές, τα τραγούδια και οι χοροί, και κράτησαν ώς το πρωί.
(από το βιβλίο: Aνθολόγιο για τα παιδιά του Δημοτικού, μέρος δεύτερο, Oργανισμός Eκδόσεως Διδακτικών Bιβλίωv)
*The Beauty of a Procession (by Keely Isaak Meehan)
in acclaimed Akira Kurosawa's Dreams,1990.