There is only One cast,the cast of humanity.

There is only One religion,the religion of love

There is only One language, the language of the heart.

There is only One God and He is omnipresent.

Baba

Υπαρχει μονο Μια φυλη,η φυλη της ανθρωποτητας.

Υπαρχει μονο Μια θρησκεια,η θρησκεια της αγαπης.

Υπαρχει μονο Μια γλωσσα,η γλωσσα της καρδιας.

Υπαρχει μονο Ενας Θεος και ειναι πανταχου παρων.

Μπαμπα


Let it be light between us,brothers and sisters from the Earth.Let it be love between all living beings on this

Galaxy.Let it be peace between all various races and species.We love you infinitely.

I am SaLuSa from Sirius

Channel:Laura/Multidimensional Ocean

Ειθε να υπαρχει φως αναμεσα μας, αδελφοι και αδελφες μας απο την Γη .Ειθε να υπαρχει αγαπη

αναμεσα σε ολες τις υπαρξεις στον Γαλαξια.Ειθε να υπαρχει ειρηνη αναμεσα σε ολες τις διαφο-

ρετικες φυλες και ειδη.Η αγαπη μας για σας ειναι απειρη.

Ειμαι ο ΣαΛουΣα απο τον Σειριο.

Καναλι:Laura/Multidimensional Ocean

SANAT KUMARA REGENT LORD OF THE WORLD

SANAT KUMARA

REGENT LORD OF THE WORLD

The Ascended Master SANAT KUMARA is a Hierarch of VENUS.

Since then SANAT KUMARA has visited PLANET EARTH and SHAMBALLA often.SANAT KUMARA is sanskrit and it means"always a youth". 2.5 million years ago during earth's darkest hour, SANAT KUMARA came here to keep the threefold flame of Life on behalf of earth's people. After Sanat Kumara made his commitment to come to earth 144.000 souls from Venus volunteered to come with him to support his mission.Four hundred were sent ahead to build the magnificent retreat of SHAMBALLA on an island in the Gobi Sea.Taj Mahal - Shamballa in a smaller scaleSanat Kumara resided in this physical retreat, but he did not take on a physical body such as the bodies we wear today. Later Shamballa was withdrawn to the etheric octave, and the area became a desert.Gobi DesertSANAT KUMARA is THE ANCIENT OF DAYS in The Book of DANIEL.DANIEL wrote (19, 20):"I beheld till the thrones were set in place, and THE ANCIENT OF DAYS did sit, whose garment was white as snow, and the hair of his head like the pure wool. His throne Always like the fiery flame and is wheels as burning fire. [His chakras.]"A fiery stream issued and came forth from before him.Thousand and thousands ministered unto him, and ten thousand times and ten thousand stood before him."I saw in the night visions, and, behold, one like THE SON OF MAN came with the clouds of heaven, and came to THE ANCIENT OF DAYS, and they brought him near before him."And there was given him dominion and glory and a kingdom, that all people, nations and languages should serve him.His dominion is an everlasting dominion, which shall not pass away, and his kingdom that which shall not be destroyed." The supreme God of Zoroastrianism, AHURA MAZDA is also SANAT KUMARA.In Buddhism, there is a great god known as BRAHMA SANAM-KUMARA, yet another name for SANAT KUMARA.SANAT KUMARA is one of the SEVEN HOLY KUMARAS.The twinflame of SANT KUMARA is VENUS, the goddess of LOVE and BEAUTY.In 1956, SANAT KUMARA returned to Venus, and GAUTAMA BUDDHA is now LORD OF THE WORLD and SANAT KUMARA is REGENT LORD OF THE WORLD.SANAT KUMARA`s keynote is the main theme of Finlandia by SIBELIUS.


The Ascended Master Hilarion Healing and Truth

The Ascended Master Hilarion - Healing and Truth

The Ascended Master of the Healing Ray

The ascended master Hilarion, the Chohan,1 or Lord, of the Fifth Ray of Science, Healing and Truth, holds a world balance for truth from his etheric retreat, known as the Temple of Truth, over the island of Crete. The island was an historic focal point for the Oracle of Delphi in ancient Greece.We know few of this master’s incarnations, but the three most prominent are as the High Priest of the Temple of Truth on Atlantis; then as Paul, beloved apostle of Jesus; and as Hilarion, the great saint and healer, performer of miracles, who founded monasticism in Palestine. Embodied as Saul of Tarsus during the rise of Jesus’ popularity, Saul became a determined persecutor of Christians, originally seeing them as a rebellious faction and a danger to the government and society. Saul consented to the stoning of Stephen, a disciple of Jesus, failing to recognize the light in this saint and in the Christian movement.jesus had already resurrected and ascended2 when he met Saul on the road to Damascus. And what an electrifying meeting that was! “It is hard for thee to kick against the pricks,”3 Jesus uttered to an awestruck Saul. Blinded by the light that surrounded the form of Jesus, Saul crumpled to the ground. Not only his body but his pride was taken down a few notches that day.This was the most famous of Christian conversions, whereupon Saul became the mightiest of the apostles. Saul took the name Paul and resolved to spread the word of truth throughout the Mediterranean and the Middle East. Paul had inwardly remembered his vow to serve the light of Christ—a vow that he had taken before his current incarnation. Three years after conversion, Paul spent another three years in seclusion in the Arabian Desert where he was taken up into Jesus’ etheric retreat. Paul did not ascend in that life due to his torturing of Christians earlier in that embodiment. In his very next lifetime, Paul was born to pagan parents in 290 A.D. They resided in the same geographical region in which he had lived as Paul in his previous lifetime. As a young boy, Hilarion was sent to Alexandria to study. During this time of study, he heard the gospel and was converted to Christianity.His greatest desire was to be a hermit—to spend his time fasting and praying to God in seclusion. So he divided his fortune among the poor and set out for the desert near Gaza. He spent twenty years in prayer in the desert before he performed his first miracle. God, through him, cured a woman of barrenness. And his healing ministry began.Soon Hilarion was sought out by hundreds who had heard of his miraculous cures and ability to exorcise demons. In 329 A.D., with a growing number of disciples assembling around him, he fled to Egypt to escape the constant flow of people seeking to be healed from all manner of diseases. His travels brought him to Alexandria again, to the Libyan Desert and to Sicily.But his miracles did not only include healings. Once when a seacoast town in which he was staying was threatened with a violent storm, he etched three signs of the cross into the sand at his feet then stood with hands raised toward the oncoming waves and held the sea at bay.Hilarion spent his last years in a lonely cave on Cyprus. He was canonized by the Catholic Church and is today known as the founder of the anchorite life, having originated in Palestine. To this day, those known as anchorites devote themselves to lives of seclusion and prayer. Hilarion ascended at the close of that embodiment. Hilarion, as an ascended master, speaks to us today of the power of truth to heal the souls of men, delivering his word through The Hearts Center’s Messenger, David Christopher Lewis. Current teachings released from Hilarion include the following:

· On the power of healing: Hilarion teaches his students that “[t]he power of healing is within your Solar Source.” He gives his students “an impetus, a spiral of light that you may fulfill your mission…” and exhorts them to “use this spiral of light for the benefit of sentient beings”. —July 2008

· On the power of joy: Hilarion encourages us to “experience the pulsation of joy” and shows each of us the joyous outcome of our life, which is “a life lived in joy.” He assures us, “I will always lead you to your freedom to be joy”. —June 2008

· On the love of truth: Hilarion teaches that the love of truth will enable us to see clearly the light that is within us. He teaches that instead of criticizing, we must go within and eliminate the particles of untruth within ourselves. —February 2008

· On the action of solar light: Hilarion delivers a greater action of solar light to help release all past awareness of lives lived outside divine awareness. He explains his ongoing mission over many lifetimes—to heal by the power of each soul’s recognition of the truth of her own divinity—and pronounces, “I am the messenger of healing and joy to all. May your life as a God-realized solar being be bright-shining ever with the aura of the truth who you are in my heart.” —March 14, 2008

1. “Chohan” is a Sanskrit word for “chief” or “lord.” A chohan is the spiritual leader of great attainment who works with mankind from the ascended state. There are seven chohans for the earth—El Morya, Lanto, Paul the Venetian, Serapis Bey, Hilarion, Nada and Saint Germain.back to Chohan…

2. The ascension is complete liberation from the rounds of karma and rebirth. In the ascension process, the soul becomes merged with her Solar Presence, experiencing freedom from the gravitational, or karmic, pull of the Earth and entering God’s eternal Presence of divine love. Students of the ascended masters work toward their ascension by studying and internalizing the teachings, serving life, and invoking the light of God into their lives. Their goal as they walk the earth is the cultivation of a relationship with God that becomes more real, more vital with each passing day.back to ascended…

3. Acts 9:5 back to kick against the pricks…

The Ascended Master Saint Germain

The Ascended Master Saint Germain

I have stood in the Great Hall in the Great Central Sun. I have petitioned the Lords of Karma to release Dispensation after Dispensation for the Sons and Daughters of God and, yes, for the Torch Bearers of The Temple. Countless times I have come to your assistance with a release of Violet Flame sufficient to clear all debris from your consciousness. Numberless times I have engaged the Love of my Heart to embrace you, to comfort you, to assist you when you have not known which way to turn.

"I merely ask you to keep the watch, to hold fast to the Heart Flame of your own God Presence, to understand that your first allegiance is to the Mighty I AM. That you have no other Gods before the I AM THAT I AM.

through the Anointed Representative®, Carolyn Louise Shearer, February 14, 2007, Tucson, Arizona U.S.A. (10)

Τετάρτη 18 Φεβρουαρίου 2015

AΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ Η Ευρώπη πλήρωσε τα 2 τρις της επανένωσης της Γερμανίας

AΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ευρώπη πλήρωσε τα 2 τρις της επανένωσης της Γερμανίας

Share →

 

Περίπου δύο τρισεκατομμύρια ευρώ έχει στοιχίσει μέχρι σήμερα η επανένωση της Γερμανίας, σύμφωνα με έρευνα που διενήργησε το Κέντρο SED-Staat για λογαριασμό της εφημερίδας Die Welt, με αφορμή την συμπλήρωση 25 ετών από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.
Το ποσό αφορά στο άθροισμα της βοήθειας που δόθηκε προς τα κρατίδια της πρώην Ανατολικής Γερμανίας για την επανένωση, ενώ, σύμφωνα με την εφημερίδα, το 60-65% του ποσού αναφέρεται στην διαφορά μεταξύ των κοινωνικών επιδομάτων που έλαβαν οι Ανατολικογερμανοί και στους φόρους που κατέβαλαν οι ίδιοι.
Στην έρευνα αναφέρεται ακόμη ότι οι κάτοικοι των πρώην ανατολικών κρατιδίων έλαβαν περίπου 1,3 τρισεκ. περισσότερα από ό,τι θα κέρδιζαν ως ανεξάρτητο κράτος, καθώς και ότι 560 δισεκατομμύρια διατέθηκαν απευθείας στα κρατίδια και στις κοινότητες.
«Χρήματα που άξιζε να ξοδευτούν ως και το τελευταίο σεντ», χαρακτηρίζει τα δύο τρισεκατομμύρια η εφημερίδα Bild σχολιάζοντας την έρευνα, ενώ ο βουλευτής των Χριστιανοδημοκρατών (CDU) από την Σαξονία-Άνχαλτ Ράινερ Χάσελοφ διαμαρτύρεται για το γεγονός ότι, «αντί να αναγνωρίζουμε και να εκτιμούμε αυτό το ποσό ως μια σπουδαία κίνηση αλληλεγγύης που πετύχαμε στην Γερμανία, η συζήτηση υποβαθμίζεται σε έναν ισολογισμό που δείχνει μονομερείς μεταφορές κεφαλαίων».
Ακόμη και σήμερα ωστόσο, παρά τα κεφάλαια που έχουν διατεθεί, η ανάπτυξη στα ανατολικά της Γερμανίας εξακολουθεί να υστερεί συγκριτικά με την οικονομική ευρωστία της Δύσης, ενώ δεν απουσιάζει και η κριτική για την πολιτική που ασκήθηκε μετά την πτώση του Τείχους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας, το ΑΕΠ των κρατιδίων της ανατολικής Γερμανίας παραμένει στα 2/3 αυτού της δυτικής Γερμανίας, με τα ποσοστά της ανεργία σημαντικά υψηλότερα.
«Θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε ένα μέλλον μεγαλύτερων οικονομικών διαφορών στο εσωτερικό της Γερμανίας», προειδοποιεί ο οικονομολόγος και πρώην υπουργός Οικονομικών της Σαξονίας-Άνχαλτ Καρλ-Χάιντς Πακέ, μιλώντας στην Die Welt.
Ποιος πληρώνει το μάρμαρο της ενοποίησης;
Μήπως θα πρέπει να κοιτάξουν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι και κυρίως οι πολίτες του Ευρωπαικού Νότου τον εαυτό τους στον καθρέφτη ώστε να δουν την απάντηση;

Το άρθρο του Προκόπη Παυλόπουλου που δημοσιεύεται στα ΕΠΙΚΑΙΡΑ είναι σοκαριστικά αποκαλυπτικό για τον τρόπο που μεθοδεύθηκε το "τίμημα" της μετακύλισης της Γερμανίας στους πολίτες της Ευρώπης.
Γράφει ο Προκόπης Παυλόπουλος
Βουλευτής-Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών
         Ο ευρωπαϊκός ουρανός καλύπτεται, ολοένα και περισσότερο, από τ’ απειλητικά σύννεφα της οικονομικής καταιγίδας που απειλεί αυτό τούτο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.  Το οποίο ήδη έχει ραγίσει επικίνδυνα, αναδεικνύοντας το βαθύ χάσμα μεταξύ ευρωπαϊκού βορά –στην πραγματικότητα μεταξύ Γερμανίας- κι ευρωπαϊκού νότου.
Χάσμα προεχόντως οικονομικό, όπως τούτο προκύπτει ιδίως από τη λεόντεια υπεροχή των γερμανικών πλεονασμάτων έναντι των διαβρωτικών ελλειμμάτων των χωρών του ευρωπαϊκού νότου, και όχι μόνο.
Αλλά και –φυσικά συνακόλουθα- χάσμα θεσμικό, αφού η οικονομική εξαθλίωση φέρνει στο φως έναν ευρωπαϊκό βορά, όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί και τα δικαιώματα του ανθρώπου γίνονται σεβαστά, τουλάχιστον σ’ ό,τι αφορά τα βασικά τους χαρακτηριστικά.  Κι έναν ευρωπαϊκό νότο όπου  θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, πρωτίστως δε εκείνα που συνθέτουν το υπόβαθρο του κοινωνικού κράτους δικαίου, διαρκώς αποδυναμώνονται.
  1. Πώς, άραγε, φθάσαμε ως εδώ;  Μ’ άλλες λέξεις πώς, ιδίως από τότε που δρομολογήθηκε η πορεία της ΟΝΕ και της Ευρωζώνης, η τάση ευρωπαϊκής ενοποίησης και αντίστοιχης σύγκλισης των επιμέρους οικονομικών και θεσμικών συνιστωσών της μετατράπηκε σε ολοένα και περισσότερο εντεινόμενη ροπή απόκλισης;
Α. Η εξήγηση αυτής της καταλυτικής μεταβολής της προοπτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι μονοσήμαντη.  Πλην όμως ένα είναι μάλλον βέβαιο:  Στο επίκεντρό της βρίσκεται η ευρωπαϊκή οικονομία και οι βίαιες διαρθρωτικές και χρηματοπιστωτικές της στρεβλώσεις.  Οι οποίες έχουν, και μάλιστα σχεδόν αποκλειστικώς, γερμανική προέλευση κι απηχούν τις γενικότερες πλέον πιέσεις της Γερμανίας στην παγκόσμια οικονομία.
  1. Πέραν τούτου είναι ανάγκη, πάντοτε στο πλαίσιο της προαναφερόμενης διαπίστωσης, ν’ αναδειχθεί και μια εμβληματική, κυριολεκτικώς, παράμετρος της, γερμανικής προέλευσης κι επινόησης, ανατροπής της επιχείρησης οικοδόμησης των στοιχειωδών αντηρίδων της ουσιαστικής ευρωπαϊκής ενοποίησης, άρα της επίτευξης του στόχου μιας πραγματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Πρόκειται για την παράμετρο εκείνη, η οποία «φωτίζει» την βαθύτερη αλήθεια –κι επέκεινα, την κυριότερη «ρίζα του κακού»- ως προς την εντεινόμενη ευρωπαϊκή απόκλιση και η οποία συνίσταται στο ότι, δυστυχώς: Η επανένωση, μετά το 1990, της Γερμανίας και η σταδιακή ενοποίησή της, ιδίως σε οικονομικό επίπεδο, μετά την εγκαθίδρυση της Ευρωζώνης λειτουργεί, εξαιτίας των γερμανικών οικονομικών-νομισματικών εμμονών, ως αντικίνητρο για την ευρωπαϊκή σύγκλιση και, τελικώς, αντίστοιχη ενοποίηση.  Μ’ αφοπλιστική «ειλικρίνεια» ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας κ. Gerhard Schröder έχει τονίσει, σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Der Spiegel» (5.9.2011), ότι «όταν δημιουργείς έναν κοινό νομισματικό χώρο, τότε επικρατεί η ισχυρότερη οικονομία»!
  1. Θ’ αποτελούσε πραγματικό στρουθοκαμηλισμό ν’ αγνοήσει κανείς πως, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την επανένωση της Γερμανίας, η τελευταία αλλοίωσε όχι μόνο τα συστατικά στοιχεία του ευρωπαϊκού της προσανατολισμού αλλά και την όλη «κοσμοθεωρία» της αναφορικά με τη συμβολή της στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Α. Όσο παρέμενε διχασμένη, με το Τείχος του Βερολίνου να της θυμίζει την κληρονομιά του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και να τη θέτει στο «μάτι του κυκλώνα» του Ψυχρού Πολέμου, η Γερμανία ήταν πιασμένη από το «σωσίβιο» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Βασιζόταν στην ασφάλεια που της παρείχε η ευρωπαϊκή Δύση και οι «ανταγωνιστικές» της φιλοδοξίες περιορίζονταν στην «αναμέτρησή» της και τη σύγκρισή της κυρίως με τη Γαλλία, τη Μ. Βρετανία και την Ιταλία.  Φιλοδοξίες όμως που απηχούσαν περισσότερο την τάση της να πρωταγωνιστήσει στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και να συμβάλλει καθοριστικά στη διαμόρφωση της όλης ευρωπαϊκής δυναμικής.
Β. Μετά την ενοποίησή της, η Γερμανία «διέβη τον ευρωπαϊκό Ρουβίκωνα».  Αντιπροσωπεύοντας σήμερα πάνω από το ένα τέταρτο της συνολικής οικονομίας της Ευρωζώνης, ρέπει οφθαλμοφανώς προς την τάση που την οδηγεί στο να διαδραματίσει παγκόσμιο οικονομικό ρόλο, ως «ηγέτιδα» δύναμη στο πλαίσιο των G 20, στο ίδιο επίπεδο με τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία.  Λίγη σημασία έχει αν η Γερμανία επιδίωξε το ρόλο αυτόν –όπερ και πιθανότερο, με βάση τον εθνικό ψυχισμό της και τα «δείγματα γραφής» του παρελθόντος της, πρόσφατου αλλά και απώτερου- ή αν οδηγήθηκε, αντικειμενικώς, από τα πράγματα στο να τον επωμισθεί.  Το σημαντικό είναι ότι η προαναφερόμενη μετεξέλιξη της Γερμανίας, σε συνδυασμό με την πλήρη έλλειψη ηγετικών φυσιογνωμιών στον «ευρωπαϊκό πυρήνα» καθώς και με την αναμενόμενη αποστασιοποίηση της Μ. Βρετανίας, αποσταθεροποιεί τα θεμέλια της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
  1. Όμως η οικονομική γιγάντωση της Γερμανίας, μετά την επανένωσή της, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία εξηγούν πώς μεταλλάχθηκε ξαφνικά, έτσι  ώστε να γίνεται σήμερα λόγος όχι για μια ευρωπαϊκή Γερμανία αλλά για μια γερμανική Ευρώπη.  Και τα χαρακτηριστικά αυτά διαμορφώθηκαν με αφετηρία την εκ μέρους της διαχείριση του οικονομικού κόστους της ενοποίησης της Γερμανίας, η οποία δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί εντελώς. Ενός κόστους που, με τους μετριότερους υπολογισμούς, φθάνει ή και έχει ξεπεράσει τα 2 τρισ. ευρώ!
Α. Από τις αιτίες που διαμόρφωσαν το τεράστιο αυτό κόστος αξίζει να επισημανθούν ιδιαιτέρως, ακριβώς λόγω της καθοριστικής σημασίας τους:
1. Πρώτον, το «λάθος» ως προς την ισοτιμία του ανατολικογερμανικού με το δυτικογερμανικό μάρκο.  Και τούτο επειδή μολονότι τα οικονομικά δεδομένα της εποχής οδηγούσαν σε μιαν ισοτιμία ένα προς οκτώ, για καθαρώς εθνικούς και πολιτικούς λόγους η ανταλλαγή έγινε με ισοτιμία ένα προς ένα.  Αυτή η θηριώδης αύξηση της αξίας του ανατολικογερμανικού μάρκου εξάρθρωσε, κυριολεκτικώς, τον παραγωγικό ιστό της Ανατολικής Γερμανίας και οδήγησε σε ραγδαία αύξηση της ανεργίας.
2. Δεύτερον, η εξομοίωση μισθών σ’ Ανατολική και Δυτική Γερμανία.  Η εξέλιξη αυτή περιόρισε δραματικά –μάλλον εκμηδένισε- την ανταγωνιστικότητα της Ανατολικής Γερμανίας απαιτώντας, για τη στοιχειώδη αποκατάστασή της στη συνέχεια, τη μετακίνηση κολοσιαίων ποσών προς αυτή από τη Δυτική Γερμανία.
3. Τρίτον, η εξομοίωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης στις δύο Γερμανίες.  Κάπως έτσι η Δυτική Γερμανία κλήθηκε να καλύψει το τεράστιο κενό του ασφαλιστικού συστήματος της Ανατολικής, αφού σ’ αυτήν, λόγω του κομμουνιστικού συστήματος, οι ασφαλισμένοι ουδόλως συνέβαλαν οικονομικώς στον ασφαλιστικό τους φορέα μ’ αντίστοιχες προσωπικές εισφορές.
Β. Στην πρώτη φάση μετά την ενοποίηση της Γερμανίας, και προκειμένου ν’ ανταποκριθεί στις κατά τ’ ανωτέρω οικονομικές εξελίξεις, ο H. Kohl     –προφανώς και λόγω του ευρωπαϊκού του προσανατολισμού- απέφυγε να μετακυλίσει πλήρως το βάρος στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.  Αποφεύγοντας όμως επίσης, για λόγους πολιτικού κόστους, ν’ αυξήσει τη φορολογία επέλεξε τη στήριξη της κοστοβόρας γερμανικής οικονομικής ενοποίησης στα –και τότε- σημαντικότατα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.  Οι αναπόφευκτες πληθωριστικές πιέσεις που προέκυψαν «ξύπνησαν» τους γερμανικούς εφιάλτες –είναι πασίγνωστος ο διαχρονικός παθολογικός φόβος των Γερμανών έναντι του πληθωρισμού, με πιο κοντινή μνήμη εκείνη της περιόδου της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης- και οδήγησαν την Bundesbank σε ραγδαία αύξηση των επιτοκίων ήδη από το 1991, όταν το μάρκο συνδέθηκε με το σχεδιαζόμενο ευρωπαϊκό νόμισμα.
1. Οι συνέπειες ήταν αναμενόμενες:  Επιβράδυνση της οικονομικής ανάπτυξης και συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας, που λόγω της δομής της γερμανικής οικονομίας και των εγγενών χαρακτηριστικών της επέδρασαν σταδιακώς και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.  Ιδίως δε στον ευρωπαϊκό νότο.  Κάπως έτσι άρχισε η μετακύλιση του οικονομικού βάρους της γερμανικής ενοποίησης και στα λοιπά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2. Μόνο που ενώ στην αρχή η μετακύλιση αυτή εμφανιζόταν ως περιστασιακή αντανακλαστική αντίδραση της, αιφνιδιασμένης από το οικονομικό κόστος της ενοποίησης, γερμανικής οικονομίας, με την πάροδο του χρόνου μεταβλήθηκε σε συνειδητή τακτική.  Η οποία επέτρεπε πια στη Γερμανία όχι μόνο να μην επιβαρύνεται με το θηριώδες κόστος της οικονομικής ενοποίησής της αλλά, μέσω της πλήρους μετακύλισής του extra muros, ν’ αποκτά ηγετικό οικονομικό ρόλο τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στην παγκόσμια οικονομική σκηνή, όπως προεκτέθηκε.
  1. Τούτο έγινε αισθητό κυρίως μετά την έναρξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, δηλαδή μετά τη κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008. Διότι ως τότε, με τήρηση των στοιχειωδών ευρωπαϊκών προσχημάτων, τα προμνημονευόμενα ελλείμματα του ευρωπαϊκού νότου, τα οποία δημιουργήθηκαν και λόγω της γερμανικής οικονομικής ενοποίησης, χρηματοδοτούνταν, τουλάχιστον εν μέρει, από εισροές γερμανικών κεφαλαίων «εκ του ασφαλούς».  Αφού οι κατ’ αυτόν τον τρόπο ενισχυόμενες περιφερειακές ευρωπαϊκές οικονομίες και εξασφάλιζαν ικανοποιητικούς ρυθμούς ανάπτυξης αλλά και, συνακόλουθα, «αιμοδοτούσαν» δεόντως τις γερμανικής προέλευσης εξαγωγές. Κάπως έτσι, άλλωστε -και πάλι ως τότε- η Ευρωπαϊκή Ένωση διατηρούσε το «φύλλο συκής» ως προς την intra muros ισορροπία –και το επέκεινα ισοζύγιο- στο πεδίο των εμπορικών της σχέσεων.
Α. Όταν όμως ξέσπασε η παγκόσμια οικονομική κρίση, και μπροστά στον κίνδυνο της γενικευμένης ύφεσης, η ισχυρώς –και λόγω επαρκούς υποδομής αλλά και λόγω προνοητικώς δασφαλισμένων αποθεμάτων- πλεονασματική Γερμανία υιοθέτησε, εγκαταλείποντας προκλητικά τις ευρωπαϊκές της «ευαισθησίες», την οδό του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».  Κι επικεντρώθηκε εφεξής στην, με κάθε μέσο, «υπεράσπιση» του ηγετικού της ρόλου όχι μόνον εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, στο οποίο είχε ήδη, ούτως ή άλλως, εδραιωθεί.
  1. «Κορυφαία» επιλογή της Γερμανίας ως προς τη διασφάλιση του ηγετικού οικονομικού της ρόλου εν μέσω παγκόσμιας κρίσης υπήρξε –και παραμένει πάντοτε- η με κάθε μέσο διατήρηση –και, γιατί όχι, ενίσχυση- της ανταγωνιστικότητάς της.  Αφού, κατά τους κανόνες της οικονομίας, μόνον αυτή μπορεί να εγγυηθεί την πλεονασματική της υπεροχή.
    1. Το σκοπό αυτό λοιπόν η Γερμανία ούτε καν επιχείρησε να τον επιτύχει με μέσα που είναι συμβατά, έστω και στοιχειωδώς, με τις απαιτήσεις μιας ενιαίας ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής.  Ήτοι μιας πολιτικής που προϋποθέτει την «αναθέρμανση» της δικής της οικονομίας, μέσω λελογισμένης πληθωριστικής τάσης, η οποία επιτυγχάνεται δια της οδού της ενίσχυσης της εσωτερικής ζήτησης.  Έτσι ώστε να τηρηθούν κάποιοι κανόνες τόνωσης της ανταγωνιστικότητας των ασθενέστερων κρατών-μελών της Ευρωζώνης.  Όλως αντιθέτως, η Γερμανία επέλεξε το δρόμο του «στραγγαλισμού» της ανταγωνιστικότητας των κρατών αυτών, στο βωμό των δικών της σκοπιμοτήτων, επιβάλλοντας, μεταξύ άλλων:
α) Τη μέθοδο της εξασφάλισης, για δικό της φυσικά λογαριασμό, εξαιρετικά φθηνού εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, κυρίως από τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης του χειμαζόμενου από την ανεργία ευρωπαϊκού νότου.
β) Και τη μέθοδο, επίσης για δικό της λογαριασμό, της lato sensu «εξαγοράς», ακόμη και με μεθόδους διαφθοράς –όρα για την Ελλάδα «Siemens» και τα κάθε είδος εξοπλιστικά προγράμματα- επιχειρήσεων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, σ’ εξευτελιστικές τιμές.  Τιμές που διαμόρφωσε η ύφεση, την οποία η ίδια η Γερμανία «πυροδότησε», με την επιβολή στις «χώρες-θύματα» πολιτικών αδιέξοδης λιτότητας, δήθεν για την επίτευξη δημοσιονομικών στόχων (χρέος-έλλειμμα) με άκρως υποκριτικό ευρωπαϊκό περιτύλιγμα.
2. Αυτή όμως η οικονομικώς «απομυζητική» τακτική της Γερμανίας έναντι των χωρών του ευρωπαϊκού νότου όχι μόνο δεν συμβάλλει στην έξοδό τους από την υφεσιακή τους πορεία και τις συνακόλουθες επιπτώσεις της.  Αλλά, όλως αντιθέτως:
α) Τα ελλείμματά τους αυξάνονται.  Κατά συνέπεια, και όταν τους επιβάλλεται η μείωση –ή και ο μηδενισμός τους- με «μνημονιακής» έμπνευσης πολιτικές, το αποτέλεσμα συνίσταται στην πλήρη οικονομική τους αποδυνάμωση και στην εξαθλίωση των κοινωνιών τους.
β) Συνακόλουθα, οι ανάγκες δανεισμού τους γίνονται πιεστικότερες.  Και επειδή, με τον τρόπο αυτόν, ο δανεισμός τους είναι αδύνατο να εξασφαλισθεί από τις αγορές, ολοένα και περισσότερο υποκύπτουν στον intuitu personae δανεισμό τους, εκτός αγορών.  Πράγμα που σημαίνει αφενός αύξηση του δημόσιου χρέους τους.  Και, αφετέρου, πλήρη υποταγή τους στους όρους που τους επιβάλλουν οι δανειστές τους, δηλαδή σε σταδιακή συρρίκνωση της ίδιας της εθνικής τους κυριαρχίας.  Διότι η αδυναμία άσκησης στοχευμένης εθνικής οικονομικής πολιτικής πλήττει ευθέως τον ίδιο τον πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας.
            Μ’ αυτόν τον προσανατολισμό πορεύεται σήμερα η Γερμανία έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κυρίως δε έναντι των κρατών-μελών της που χειμάζονται, ορθότερα δε βρίσκονται σε κατάσταση κοινωνικής έκρηξης, όπως η Ελλάδα.
Με μια Καγκελάριο, την κ. Α. Merkel, η οποία, μεσ’ από τις τραυματικές ανατολικογερμανικές της καταβολές και τις συνακόλουθες εμμονές της, δεν μπορεί –για να μην πει κανείς ότι δεν θέλει- ν’ αντιληφθεί επαρκώς τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση κι ευρωπαϊκό όραμα. 
Και  με την πλήρη απουσία ηγετών σ’ ευρωπαϊκό επίπεδο, των οποίων το λυκόφως σηματοδοτεί και το λυκόφως του ευρωπαϊκού οράματος.  
Όπως όμως διδάσκει η ιστορία, κάθε φορά που η Γερμανία σύρθηκε πίσω από το ηγετικό της σύνδρομο τις συνέπειες δεν τις υπέστησαν μόνο τα «θύματά» της.  Τις υπέστη και η ίδια.  Γι’ αυτό παραμένει, ως σήμερα, υπόλογος απέναντι στην ιστορία. 
Τουλάχιστον μπορεί να «διδαχθεί» απ’ αυτό το ζοφερό παρελθόν;  Ας το ελπίσουμε, αν και όλα δείχνουν πως κάτι τέτοιο είναι μάλλον μη αναμενόμενο, με την υπόλοιπη Ευρώπη δυστυχώς αδύναμη να της αντισταθεί και να της αντιταχθεί.
                Περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ»
Δημοσίευση: 17 Φεβρουαρίου 2015, 18:38
Αναρτήθηκε από στις