Savannah ,Georgia,USA,1988 Νο.30
Μελαγχολία κομψή και με καλούς τρόπους
Από την σειρά:''Περί Μελαγχολίας.Τα διάφορα είδη.''
Πράξεις άτυχες ακάμωτες οδυνηρές
Αδυσώπητο μάγκωμα του δάχτυλου σε οξύθυμη πόρτα
'Ερωτες απροστάτευτοι σκυλιά στους πέντε δρόμους
Μαρμάρινα στάδια γεμάτα υφάλους έστω και κοραλιογενείς
Γελασμένες ξεφτιλισμένες ζητωκραυγές
Δαγκάνες σαρκοβόρες
Πράξεις- σκέψεις
Ξερόκλαδα πέτρα σύρμα τενεκές
Τραβάνε το αυτί νεκρών ορυχείων
Να τα ζωντανέψουν να τα αρμέξουν
Χωρίς αποτέλεσμα
Θρυμματίζονται στους δαιδάλους
Ενοχές-βάτα κατακάθια στους ώμους
Φαγωμένες οι άκρες απ'τους χρόνους-σκώρους
Χώμα ανίατο ανίερα σπαρμένο με ανθρώπους
Κάθετα!Τα κεφάλια μόνον έξω!
Ακόμα και της μάνας!
Ποιός κηπουρός τους φύτεψε;
'Αγνοια
Επιληπτική σαδιστική απαξιωτική
Σε ρίχνει στον λάκο της αυτολύπησης θύματος και θύτη
Σε βουλιάζει στην αυτοαναίρεση στην ανημπόρια
Σε πνίγει στην οργή και τ' άδικο
Αλύτρωτο μυρμήγκι βλέπεις με φθόνο και κακία
Την κόκκινη δερμάτινη σόλα της μπότας της
Κι η Επιστήμη
Εμετικά χειραγωγημένη αργυρώνητη
Τόσο μα τόσο στενή στο καβάλο
Αποξήρανε το αίμα
Γιά να μην σε κουράσω λοιπόν μ' όλ' αυτά
Και σε τρομάξω ή σε χάσω ή μ' αφήσεις
Θα σου το εκμυστηρευθώ λιγόλογα απλά κι ευγενικά:
Η Μελαγχολία μου είναι πιά
'Ενα παχύ τόπι πέπλο από voile
Μεσ' το στομάχι μου και την κοιλιά μου
Δέν είμαι αυτό που φαίνομαι
Κι ο θάνατος είναι πάντα
'Ενα μαύρο καρφί
Σε κάθε λευκό πέπλο
'Ενα μαύρο καρφί
Σε κάθε λευκό ταβάνι
'Οπως εξ άλλου έχει ήδη ειπωθεί