Χανιά, 7.01.2011 No6
Ανήκω στον καιρό μου;
Υποθέτω
Κι εσύ βλέπεις πως ως άνθρωπος
είμαι όμοιος με σένα
Κάνω το life style του επιπέδου μου
Του καναλιού της κοινωνίας μου
Του Κινέζου της γειτονιάς μου
Του χρωματιστού εμπόρου του πεζοδρομίου μου
Της κοσμοαντίληψης των συγγενών μου
Της διδασκαλίας των καθηγητών μου
Της χειραγώγησης του Ηγέτη μου
Της ομολογίας του Δημάρχου μου
Της επιταγής του καιρού μου
Δηλαδή
Ακριβώς όπως κι εσύ!
Ομως δεν μ' αποδέχεσαι!
Λές με ντρέπεσαι!Κρύβεσαι!
Δεν σου κάνω γιά τις δουλειές!
Με τρέμεις κι όταν είσαι στις καλές
κι όταν είσαι στις κακές!
Μα επιτέλους
Τι διαφορετικό οσμίζεσαι;Τι φοβάσαι;
Για την ανάληψη της ευθύνης
τόσος πολύς πανικός;
Για την κατάφαση στην αλήθεια
τόση πιά φρίκη και βαρύς καϋμός;
Για την διάσωση της υποκρισίας
τέτοιος νταλκάς και συναγερμός;
Για την απώλεια της απληστίας,της ευκολίας
τέτοιος οδυρμός;
Αχ φοβάμαι μην κι ελάχιστα με λυπήσει
ο δικός σου ο χαμός !